Het debuut van Christophe Bell wordt alom geprezen en is bovendien genomineerd voor de Bronzen Uil. Ook daar zijn de recensenten lovend:

“Alsof de schrijver een luik naar zijn gedachten opent, laat hij de lezer zoals in Being John Malkovich een kijkje nemen. Met plezier worstelt die zich door de jungle. ‘Lange jaren verslijten oude momenten. Rafels en rafels en rafels.’ Mooie beeldspraak maakt regelmatig plaats voor filosofische overpeinzingen. Herinneringen, bezoedeld door het geheugen en vechtend met de tijd, geven het verhaal op eigen wijze structuur. […] Het boek is een puzzel van wel duizend stukken waarvan de lezer na een eerste maal afvraagt of hij dan wel juist in elkaar past. Misschien doet dat er ook helemaal niet zo toe. Want wanneer is iets de waarheid. Hoe bepaal je wat verzonnen is?”

En ook:

“Christophe Bell zorgt dat de lezer, net zoals het Luipaard, zwoegt. Bij momenten haalt die dan ook nauwelijks de snelheid van een bommeltrein. Een traject dat een geoefend lezer toch met plezier nog eens herhaalt. Bij verschillende stations spoort het Luipaard je aan om halt te houden, te stoppen en terug te blikken naar het leven van hemzelf en de Brulaap, maar onvermijdelijk ook dat van onszelf.”

Wij vroegen de auteur om even halt te houden bij onze vragen voor De Schrijver Dicteert. En dat deed hij met plezier.

Met welke schrijver of schrijfster zou je willen dineren?

Griet Op de Beeck.

Het gekste boek dat je ooit kocht?

Ik denk dat ik nog nooit een gek boek gekocht heb.

Jouw schrijfplaats?

In de zetel naast het gesloten raam

Het mooiste personage volgens jou?

Antoine Roquentin, het hoofdpersonage in Sartre’s Walging. Op een dag begint hij zich te buigen over het vraagstuk van de zin van het leven.

Een boek dat je zelf had willen schrijven?

Zo werkt het natuurlijk niet.

De vreemdste plek waar je ooit een handtekening hebt gezet?

Mijn eigen boek. Dat is zeer vreemd.

De openingszin die je het beste bijbleef?

‘Op het midden van onze levensweg bevond ik me in een donker woud, omdat ik van de rechte weg was afgedwaald.’ – Dante Alighieri – De goddelijke komedie

En de beste slotzin?

‘Het is gebeurd en kan dus weer gebeuren, dat is de kern van wat we te zeggen hebben.’ – Primo Levi – Is dit een mens

Welke niet-schrijver zou ooit een boek moeten schrijven en wat zou de titel moeten zijn?

Bashar al-Assad – Memoires

Je kan één overleden schrijver terug tot leven wekken. Wie kies je?

Christopher Hitchens. Om deze tijd aan ons uit te leggen.

Dankjewel!