School’s out, tijd voor vakantie! En dat betekent veel vrije tijd. Of je gaat skiën, de zon opzoekt of lekker thuis blijft, wij geven je elke dag van de vakantie leuke doe- of leestips om je vrije dagen mee in te kleuren. Van jong tot oud! Duik vandaag terug in de wondere wereld van Pippi Langkous met dit leesfragment!

Pippi gaat op theevisite

De moeder van Tommy en Annika zou een paar dames op theevisite krijgen. En omdat ze zo veel lekkers gebakken had, vond ze dat Pippi ook maar moest komen theedrinken. Ze dacht dat ze op die manier weinig last van haar kinderen zou hebben. Tommy en Annika holden direct naar Pippi om haar uit te nodigen. Pippi was in haar tuin bezig de bloemen water te geven met een oude, roestige gieter. Maar omdat het regende dat het goot, zei Tommy dat dat nou niet echt nodig was. ‘Ja, dat kun je nou wel zeggen,’ zei Pippi verdrietig, ‘maar als ik me er de hele nacht op heb liggen verheugen om de bloemetjes water te geven, dan laat ik me door een beetje regen toch niet tegenhouden?’ Toen begon Annika over de theevisite. ‘Theevisite… ik?’ riep Pippi en van opwinding begon ze Tommy te begieten in plaats van de rozenstruik. ‘O, als dat maar goed gaat! Jongens,wat ben ik zenuwachtig! Stel je voordat ik me niet netjes gedraag!’ ‘Dat kun je best,’zei Annika.
‘Nou, wees daar maar niet zo van overtuigd,’ zei Pippi. ‘Ik probeer het echt wel, maar ik heb toch al vaak gemerkt dat de mensen vinden dat ik me niet weet te gedragen. Aan boord letten we daar nooit zo op. Maar ik zal vandaag extra mijn best doen, zodat jullie je niet voor mij hoeven te schamen.Want dat wil ik echt niet.’ ‘Mooi zo,’ zei Tommy en toen holden hij en Annika weer naar huis door de regen. ‘Vanmiddag om drie uur,niet vergeten!’riep Annika nog.

'Ik denk dat ik de mooiste ben van heel de visite!'

Om drie uur ’s middags stond er een prachtig uitgedoste jongedame voor het huis van de familie Van der Tak. Dat was Pippi Langkous. Haar rode haar had ze voor de gelegenheid los; het hing als leeuwenmanen om haar hoofd. Haar mond had ze knalrood geverfd met kleurkrijt. Verder had ze roet op haar wenkbrauwen gesmeerd, zodat ze er bijna gevaarlijk uitzag. Haar paraplu en een paar zwarte handschoenen had ze van de zolder gehaald. ‘Ik denk dat ik de mooiste ben van heel de visite,’ mompelde ze tevreden toen ze aan de bel trok.

In de huiskamer van de familie Van der Tak zaten drie deftige dames zachtjes met de moeder van Tommy en Annika te praten. De theetafel stond klaar en er brandde een vuurtje in de open haard.Tommy en Annika zaten op de bank in een prentenboek te kijken. Alles was vredig. Maar plotseling werd de vrede verstoord. ‘In ’t geweerrrr!’ schreeuwde iemand op de gang, en een minuut later stond Pippi Langkous op de drempel. Ze had zo hard en zo onverwachts geschreeuwd, dat de dames bleek zagen van schrik. ‘Voorrruit, marrrrs!’ klonk het toen, en Pippi marcheerde naar mevrouw Van der Tak. ‘Halt!’Ze bleef staan. ‘Armen vooruit – één, twee!’ Ze greep met beide handen mevrouw Van der Taks hand en schudde die hartelijk. ‘Buigen!’ riep ze en ze maakte een mooie buiging.Toen glimlachte ze naar mevrouw Van der Tak en zei met haar gewone stem: ‘Ik ben namelijk nogal erg verlegen. Als ik het niet op commando doe, dan zou ik maar bibberend in de gang blijven staan en niet naar binnen durven.’ Daarna holde ze naar de andere dames en gaf ze een zoen op hun wang. ‘Charmant, charmant, op mijn eer,’ zei ze, want dat had ze een keurige heer wel eens tegen een dame horen zeggen. Ze ging op de beste stoel zitten die ze vinden kon. Mevrouw Van der Tak had bedacht dat de kinderen naar Tommy en Annika’s kamer zouden gaan. Maar Pippi bleef rustig zitten, sloeg zich op haar knieën en zei,met een blik op de theetafel: ‘Dat ziet er niet gek uit.Wanneer beginnen we?’ Op hetzelfde ogenblik kwam Ella, het dienstmeisje, met de theepot binnen en mevrouw Van der Tak zei: ‘Alstublieft, tast toe!’

'Nu moet je niet treuren om zo'n ongelukje. De hoofdzaak is dat je gezond bent. En op een theevisite moet je vrolijk zijn!'

‘Eerst!’ riep Pippi en met twee stappen was ze bij de tafel. Ze graaide zo veel koekjes bij elkaar als er maar op een bordje konden, gooide vijf suikerklontjes in een kopje, goot het halve  melkkannetje leeg en ging alweer zitten, voordat een van de dames ook maar bij de tafel had kunnen komen. Pippi strekte haar benen en hield het bordje met koekjes tussen haar schoenen vast. Ze sopte de koekjes in de thee en propte er zo veel in haar mond dat ze geen woord meer kon zeggen, hoe ze ook haar best deed. In een oogwenk had ze alle koekjes opgegeten.Ze stond op, sloeg op haar bordje als op een tamboerijn, en ging naar de tafel om te kijken of er nog koekjes over waren. De dames keken afkeurend naar haar, maar Pippi merkte er niets van. Vrolijk pratend liep ze om de tafel en pakte hier en daar een koekje. ‘Het is erg aardig van u om me hier uit te nodigen,’ zei ze. ‘Ik ben nog nooit eerder op theevisite geweest.’ Er stond ook een grote roomtaart op tafel. In het midden was hij versierd met rode kersjes. Pippi stond er met haar handen op de rug naar te kijken. Plotseling bukte ze zich en hapte de kersjes eraf. Maar ze bukte zich een beetje te ver en toen ze weer overeind kwam, zat haar gezicht vol slagroom. ‘Ha, ha,’ lachte Pippi, ‘nu kunnen we blindemannetje spelen, want we hebben gratis een blindeman. Ik zie helemaal niks meer!’Ze stak haar tong uit en likte de room weg. ‘Wat vreselijk,’ zei ze. ‘Die taart is niet meer te gebruiken; ik kan hem dus net zo goed maar meteen helemaal opeten.’ En dat deed ze. Met de taartschep ging ze de taart te lijf, en in een oogwenk was die verdwenen. Pippi wreef tevreden over haar buik. Mevrouw Van der Tak was even naar de keuken geweest en wist van het ongeluk met de taart niets af. Maar de andere dames keken heel boos naar Pippi. Ze hadden ook wel een  stukje taart gewild. Pippi merkte dat de stemming niet zo best was en ze besloot de boel wat op te vrolijken. ‘Nu moeten jullie niet treuren om zo’n ongelukje,’ zei ze. ‘De hoofdzaak is dat je gezond bent. En op een theevisite moet je vrolijk zijn.’ Toen nam ze de suikerstrooier en strooide een heleboel suiker op de grond. ‘Suiker brengt geluk,’ zei ze. ‘En waarom heb je een suikerstrooier als je er niet mee kunt strooien? Weten jullie trouwens hoe grappig het is om op een vloer vol suiker te lopen?Het is natuurlijk nog leuker op blote voeten.’En ze begon haar schoenen en kousen uit te trekken. Toen kwam mevrouw Van der Tak binnen.Toen ze overal suiker op de grond zag liggen pakte ze Pippi stevig bij de arm en zette haar bij Tommy en Annika op de bank. Daarna schonk ze de dames een tweede kopje thee in. Ze was blij dat de taart op was,want ze dacht dat de gasten hem zo lekker hadden gevonden dat ze hem helemaal opgegeten hadden.

Pippi Langkous

Pippi,Tommy en Annika zaten zachtjes te praten op de bank. Het vuur knetterde.De dames dronken hun kopje thee en alles was weer pais en vree. En, zoals dat soms gaat bij een theevisite, begonnen de dames over hun hulpen in de huishouding te praten. Ze waren er niet bepaald tevreden over.Het was veel beter om alles zelf te doen, vonden ze,want dan wist je tenminste dat alles goed ging. Pippi zat op de bank te luisteren en na een poosje zei ze: ‘Mijn oma had vroeger een hulp die Marie heette. Ze had wintervoeten, maar verder was ze uitstekend. Het enige vervelende aan haar was dat ze, zo gauw er vreemden kwamen, aan kwam hollen en ze in hun benen beet. En ze blafte!O,wat blafte ze. Je kon het in de hele buurt horen. Maar dat deed ze maar voor de grap. Alleen begrepen die vreemde mensen dat niet altijd. Er kwam eens een oude domineesvrouw bij oma toen Marie er nog maar pas was.Toen Marie eraan kwam en haar flink in haar been beet, gilde die domineesvrouw. Marie schrok daar zo van, dat ze nog harder doorbeet.En toen kon ze niet meer loskomen. Dat duurde twee dagen. Daarom moest oma die dag zelf de aardappels schillen. Dat gebeurde toen ook eens een keer goed. Ze deed het zo goed, dat er toen ze klaar was, geen aardappel meer over was. Alleen maar schillen. Maar de domineesvrouw kwam na die dag nooit meer bij oma.Ze hield niet van grapjes. En Marie kon ze al helemaal niet uitstaan, terwijl die juist altijd heel opgewekt en vrolijk was. Hoewel ze soms ook wel eens gauw op haar teentjes getrapt was. Op een keer,toen oma haar met een vork in haar oor had geprikt,was ze een hele dag uit haar humeur.’ Pippi keek om zich heen, en lachte vriendelijk. ‘Ja, dat was Marie,’ zei ze en draaide voortdurend met haar duimen. De dames deden net of ze niets gehoord hadden.

‘Mijn oma had vroeger een hulp die Marie heette. Ze had wintervoeten, maar verder was ze uitstekend. Het enige vervelende aan haar was dat ze, zo gauw er vreemden kwamen, aan kwam hollen en ze in hun benen beet!'

‘Was mijn Rosa maar wat netter,’ zei mevrouw Van den Berg, ‘dan zou ik haar wel willen houden. Maar ze is zo vreselijk slordig!’ ‘Dan hadden jullie Marie eens moeten zien,’ viel Pippi haar in de rede. ‘Marie was zo vies dat het een lust voor het oog was, zei oma. Oma dacht eerst dat ze uit Afrika kwam omdat ze zo donker was. Maar het was allemaal vuil. En op een braderie kreeg Marie een keer de eerste prijs voor de rouwrandjes aan haar nagels. Allemachtig ja, wat was dát meisje vies,’ zei Pippi vrolijk. Mevrouw Van der Tak wierp haar een strenge blik toe. ‘Onder ons gezegd,’ zei mevrouw Dennenheuvel, ‘laatst op een avond, toen mijn Brechtje uit moest, leende ze zonder iets te zeggen mijn blauwe, zijden jurk. Dat is toch wel het toppunt!’ ‘Ja, werkelijk?’ zei Pippi. ‘Marie was ook zo! Oma had een roze lievelingsblouse. Maar Marie liep er ook graag in. En iedere morgen kibbelden oma en Marie erom wie de blouse aan mocht. Ten slotte besloten ze dat ze de blouse om de beurt een dag zouden dragen. Maar moet je horen hoe vervelend Marie dan kon zijn. Opeens kwam ze binnen als het helemaal haar beurt niet was en dan zei ze: “Ik maak vandaag geen appelmoes als ik die roze blouse niet aan mag!” Tja, wat moest oma dan doen? Appelmoes was haar lievelingskostje. Er zat dus niets anders op dan Marie de blouse te geven. En toen ze hem had, ging ze heel tevreden naar de keuken en zeefde zo enthousiast appelmoes, dat het tegen de muren spatte.’ Het was even stil. Toen zei mevrouw Anderson: ‘Ik weet het niet absoluut zeker, maar ik ben bang dat mijn Hilda steelt. Er verdwijnen zomaar allerlei dingen.’ ‘Marie,’begon Pippi, maar toen zei mevrouw Van der Tak nadrukkelijk: ‘Kinderen, nu moeten jullie naar de kinderkamer gaan!’ ‘Ja, maar ik wou juist vertellen dat Marie ook stal,’ zei Pippi. ‘Als de raven! Alles wat los- en vastzat! Ze stond midden in de nacht op om wat te stelen, anders kon ze niet slapen, zei ze. Op een keer gapte ze oma’s piano en stopte hem in een la van haar kastje.Ze was erg vingervlug,zei oma.’ Tommy en Annika namen Pippi bij de arm en trokken haar mee de trap op. De dames dronken nog een kopje thee en mevrouw Van der Tak zei: ‘Niet dat ik wil klagen over mijn Ella, maar ze breekt zo veel.’ Boven aan de trap kwam een rood hoofd te voorschijn. ‘Om op Marie terug te komen,’ zei Pippi, ‘jullie vragen je misschien af of zij wel eens wat brak. Nou, zeker! Eén dag per week brak ze. Dat was dinsdags, zei oma.En dinsdagmorgen om vijf uur stond die leukerd al in de keuken te breken. Ze begon met de kopjes en de glazen en ander klein spul.En dan nam ze de diepe borden en de platte, en als laatste de dekschalen en de soepterrine. Het was de hele morgen een lawaai in de keuken dat horen en zien je verging, zei oma. En als Marie ’s middags nog tijd overhad, ging ze met een hamer naar de kamer en sloeg alle Delftsblauwe borden kapot die daar hingen. En oma kocht ’s woensdags nieuwe,’ zei Pippi, en ze verdween weer in de kinderkamer. Maar nu was mevrouw Van der Taks geduld ten einde.Ze rende de trap op en ging op Pippi af, die juist begonnen was Tommy te leren op zijn hoofd te staan.
‘Je mag nooit meer terugkomen,’ zei mevrouw Van der Tak, ‘als je je zo slecht gedraagt.’ Pippi keek haar verbaasd aan en langzaam kwamen er tranen in haar ogen. ‘Nu heb ik me alweer niet kunnen gedragen,’ zei ze. ‘Ik hoef het niet meer te proberen, het lukt toch niet. Ik had aan boord moeten blijven.’

Pippi Langkous

Pippi is het sterkste meisje van de wereld, en ze woont helemaal alleen in Villa Kakelbont. Nou ja, niet helemáál alleen, want ze heeft een aapje en een paard. Gelukkig komt haar vader eens in de zoveel tijd langs om een nieuwe koffer met gouden tientjes te brengen. Samen met buurkinderen Tommy en Annika beleeft ze de gekste avonturen!
Alle drie de boeken over Pippi staan in deze dikke bundel.

€ 21,99