ICONISCHE FILMDIVA

‘Wat ik ook doe om mezelf in de vernieling te helpen: ik slaag erin om te overleven.’

Met deze quote vatte filmactrice Ava Gardner perfect haar turbulente leven samen. Ava Gardner behoort samen met Marlene Dietrich, Marilyn Monroe en Greta Garbo tot dat select clubje iconische filmdiva’s uit de hoogdagen van Hollywood, de jaren ’30 tot de jaren ‘50. Niet voor niets noemde de Franse auteur, surrealist en filmmaker Jean Cocteau haar ‘het mooiste dier ter wereld’.

Gardners huwelijken met acteur Mickey Rooney, jazzmusicus Artie Shaw en vooral zanger/ acteur Frank Sinatra, haar relaties met miljardair Howard Hughes, met acteur George C. Scott en stierenvechter Luis Miguel Dominguín waren voer voor ontelbare artikels in de roddelpers. Je zou bijna vergeten dat ze ondertussen ook een indrukwekkende filmcarrière had opgebouwd met klassiekers als The Killers, The Snows of Kilimanjaro, Mogambo en The Sun also rises.

THE BAREFOOT CONTESSA

Zo’n leven en zo’n carrière in een stripadaptatie gieten, dat is onbegonnen werk, moet ook scenarist Emilio Ruiz gedacht hebben. 48 uur uit het leven van Ava Gardner volstonden om een boeiend verhaal te vertellen.

Het zijn dan ook niet zomaar 48 uren. De filmactrice reist naar Rio de Janeiro om haar film The Barefoot Contessa te promoten, een onderdeel van een hele wereldtournee. De film – over een danseresje dat het wil maken in Hollywood – van regisseur Joseph L. Mankiewicz en met Humphrey Bogart in de mannelijke hoofdrol, was deels gebaseerd op het leven van een andere Hollywoodactrice, Rita Hayworth, maar ook op het leven van Ava Gardner zelf. Gardner wandelde bijvoorbeeld zelf graag blootsvoets door het leven. Voor de film leerde ze flamenco en dat bleef haar geliefkoosde dans.

Wat er in die 48 uur in Rio gebeurde, maakt iemand zelden op een heel leven mee. Adoratie, bijna verafgoding, tederheid, vriendschap maar ook politieke chaos, bedrog, geweld, afpersing, corruptie. De biopic Ava is een rollercoaster van emoties en gebeurtenissen, een femme fatale waardig.

Tekenaar Ana Miralles, die al eerder met Ruiz Op zoek naar de eenhoorn, Mano en Mano en Muraqqa maakte, brengt die broeierige sfeer van Brazilië in de jaren ’50 meesterlijk tot leven. Zwoel, niet alleen door het klimaat, maar vooral door de passie.