Benieuwd
An, kan je je nog je eerste reactie herinneren toen ze jou vertelden dat het Biekekarakter een strippersonage zou worden?
Mijn eerste reactie was ietwat terughoudend: zou het wel werken om met onze zo bekende televisiepersonages stripverhalen te maken? Ik was ook enorm benieuwd of de verhaallijnen zo herkenbaar zouden worden als in de reeks.
Heeft stripauteur Hec Leemans Bieke goed getypeerd?
Absoluut. Alle personages trouwens. Het was ook fijn dat we bij aanvang feedback mochten geven op ons stripfiguurtje. Enkele collega’s vonden hun neus te lang, de ogen te groot … Maar bij mijn weten had ik geen enkele opmerking.
Heb je in de loop van de jaren aan Hec extra karaktertrekken of verhaallijnen voor de stripreeks kunnen meegeven?
Niet rechtstreeks. Maar Hec en ik hebben tijdens het schrijven van de eerste twee Kampioenenfilms nauw samengewerkt. En uit die films heeft hij uiteraard inspiratie gehaald. Of uit kleine verhaallijnen die tijdens het schrijfproces in de vuilbak belandden.
Enthousiasme
Ik weet niet of je de stripreeks volgt, maar heb je een favoriet album?
Met een vader die schrijver is ben ik opgegroeid tussen de boeken. En ten huize Swartenbroekx kwamen er amper strips binnen.
‘Lees maar een boek’, zei papa altijd. De liefde voor strips heb ik dus nooit gekend. In het begin las ik de Kampioenenstrips allemaal. Maar na al die jaren moet ik toegeven dat ik daar geen tijd meer voor heb gemaakt.
Je staat niet alleen voor de camera, je schrijft ook scenario’s. Was dat eerder een logische stap omdat je vader auteur en scenarist is, of was er toch wat koudwatervrees?
Er was vooral een groot enthousiasme. En een hoofd vol verhalen. Toen ik mijn allereerste scenario schreef, nu bijna 20 jaar geleden, was ik vooral benieuwd naar de reactie van mijn collega’s. Zij zouden dat verhaal uiteindelijk moeten goedkeuren. Gelukkig waren die reacties lovend, en kon ik verder groeien als scenarist.
Hilarisch
Kreeg je veel tips & tricks van je papa?
In de beginjaren vroeg ik aan mijn papa zeker feedback. Maar niet alleen aan hem. Ik volgde ook cursussen, in binnen- en buitenland. Maar naarmate ik het vak beter onder de knie kreeg, moest papa maar wachten tot mijn aflevering op televisie kwam. Of een film in de zalen. En dan mocht hij pas feedback geven.
Wat was als scenarist van F.C. De Kampioenen de meest hilarische scène die je uitgeschreven hebt?
Moeilijke keuze. Ik denk aan de 25ste huwelijksverjaardag van Xavier en Carmen, waar Xavier en Carmen een ballontocht cadeau krijgen.
En uiteraard alle scènes die gedraaid werden op het cruiseschip ‘The Freedom of the Seas’. Dat was een unieke ervaring: vijf dagen met ons ploegje onderweg van South Hampton naar New York, over de woelige Atlantische Oceaan.
En de meest voldoening gevende scène? Ik hield er enorm van scènes te schrijven voor twee personages, waarin je met de dialogen iets ‘dieper’ kon gaan. Scènes met een lach en een traan.
Tijdloos
Sommige scenario’s, zoals voor de films van F.C. De Kampioenen, schrijf je niet alleen. Verloopt de samenwerking met de coscenaristen eerder organisch of wordt er toch een strikte taakverdeling afgesproken?
De eerste weken van het schrijfproces zaten we met ons ploegje scenaristen samen om verhaallijnen te bedenken, en daar een logisch tijdsverloop voor te vinden. Want we zaten altijd met een zeer grote cast, en elke acteur wou uiteraard een eigen verhaallijn. Dat was eigenlijk het moeilijkste: al die verhaallijnen laten samenvloeien. Nadien ging elke scenarist met zijn ‘huiswerk’ aan de slag. Alles kwam dan terug bij mij terecht, en als eindredacteur maakte ik de finale versie. Mensen schrikken vaak als ik vertel dat ik per film ongeveer anderhalf jaar aan het scenario werkte.