Cees Nooteboom (1933) wordt beschouwd als een van de belangrijkste Nederlandse schrijvers. In zijn jeugd trok hij na een opleiding in kloosterscholen liftend door Europa – een gebeurtenis die hij gebruikte voor zijn debuutroman Philip en de anderen (1955). Een jaar later verschijnt zijn poëziedebuut De doden zoeken een huis. In 1956 begint hij ook aan een ander deel van zijn carrière, de reisjournalistiek. Hij schrijft reportages en reisverhalen voor onder andere Het Parool, Elsevier, en de Volkskrant. Vanaf 1968 vindt hij zijn eigen plek bij het glossy tijdschrift Avenue. In 1963 worden zijn reisverhalen gebundeld onder de titel Een middag in Bruay, gevolgd door Een nacht in Tunesië (1965) en Een avond in Isfahan (1978). Met Rituelen (1980, F. Bordewijkprijs en de Amerikaanse Pegasusprijs voor de beste niet-Amerikaanse roman) breekt Nooteboom door bij het grote publiek.
In 1992 ontvangt Nooteboom de Constantijn Huygensprijs voor zijn volledige oeuvre. In 2003 krijgt hij de Oostenrijkse Staatsprijs voor Europese Literatuur, in 2004 krijgt hij de P.C. Hooftprijs toegekend. In het najaar van 2009 ontvangt hij uit handen van koning Albert de prestigieuze Prijs der Nederlandse Letteren, die een keer per drie jaar door de Nederlandse Taalunie wordt toegekend.
Naast romans, poëzie en reisverhalen schreef hij ook enkele toneelstukken. Zijn boeken werden in meer dan dertig talen vertaald.