Virginie Loveling (1836-1923) schreef opvallend vernieuwende gedichten, novellen, romans, essays en enkele dagboeken. Als vrijzinnige nam zij stelling in een aantal ideologische debatten die de maatschappij van haar tijd beroerden. Ze werd gewaardeerd in noord en zuid, en voor de roman Een dure eed (1892) werd ze bekroond met de vijfjaarlijkse staatsprijs voor proza. Tijdens de Eerste Wereldoorlog hield ze een dagboek bij dat bij het uiteindelijke verschijnen ervan op het einde van de eeuw bijzonder veel lezers wist te boeien.