In haar nieuwe essaybundel neemt Leen Huet je op sleeptouw door 1000 jaar Europese geschiedenis. Dat doet ze zoals steeds op haar eigen manier, met een frisse blik, langs grote en kleine namen. Maak kennis met Dansen met Clio. 

Leen Huet maakte kennis met de geschiedenis dankzij de verhalen van familieleden en de geïllustreerde tijdlijn aan de klaswand op de lagere school. Later leek de geschiedenis vooral iets sombers: de steeds opnieuw getoonde horror van de Tweede Wereldoorlog en de angst voor ‘de bom’ en totale zelfdestructie overheersten de publieke opinie tijdens haar tienerjaren.

Al lezend en onderzoekend maakte Huet kennis met een andere benadering van het verleden: verwondering, sympathie, waardering, soms zelfs verrukking over het onverwachte detail, de heldere stem van een individu uit het verleden. Clio, de muze van de geschiedenis, ontleent haar naam niet voor niets aan het werkwoord kleoo: prijzen, bezingen. Het onverwachte detail en de heldere stem uit het verleden bevrijden ons vaak ook van de druk van de dag en de hysterie van het heden.

“Voor Dansen met Clio koos ik vijfentwintig teksten uit die samen een route vormen door duizend jaar Europese geschiedenis, van de elfde eeuw tot de eenentwintigste. Via deze route leert u, zo hoop ik, verrassende en verheugende mensen kennen.”
– Leen Huet

In ruim dertig hoofdstukken laat Huet ons kennismaken met 1000 jaar Europese geschiedenis, beleefd door grote en kleine namen.

Van de Byzantijnse prinses en biografe Anna Comnena over Hadewych, Dante, de filosofen Montaigne en Giordano Bruno, de achttiende-eeuwse couturière Rose Bertin tot de komisch zelfverzekerde antiquair Yvonne de Bremond d’Ars in het naoorlogse Parijs, allen brengen ze ons dichter bij de historische gewaarwording en het historische genot. En regelmatig herinneren ze ons aan het inzicht dat Rose Bertin meedeelde aan koningin Marie-Antoinette: ‘Alleen wat vergeten is, kan nieuw worden.’

Meer info?