Er zijn zo van die helden die zoveel charisma in zich dragen dat een nieuwe interpretatie toch weer voor aangename verrassingen kan zorgen. Een van die helden is de Victoriaanse Londense detective Sherlock Holmes, gecreëerd door de Britse auteur Sir Arthur Conan Doyle. Hadden film- en televisieacteurs als Basil Rathbone, Michael Caine, Robert Downey jr. de man uit Baker Street al volledig naar hun hand gezet, dan kwam bijvoorbeeld Benedict Cumberbatch een tiental jaar geleden toch weer met een heel nieuwe verfrissende interpretatie die zo de mythe Sherlock Holmes in stand weet te houden.

Backstage

Er verschenen ook al veel stripversies met Holmes in de hoofdrol, recent nog Sherlock Holmes Crime Alleys en Sherlock Holmes Society, dus moet je als stripauteur veel moed hebben om je eigen visie op de man te durven tonen. Dat doen Cyril Liéron en Benoît Dahan met brille. Ze kruipen bijna letterlijk In het hoofd van Sherlock Holmes en dat levert een verbluffend grafisch kunstwerkje op met een vertelkracht die doet denken aan de serie Sherlock met Cumberbatch in de hoofdrol.

Over de manier waarop hij hierbij te werk ging zei scenarist Cyril Liéron: ‘Je moet juist die informatie sprokkelen die triviaal lijkt, maar toch heel belangrijke dingen kan onthullen. Holmes zegt het vaak tegen Watson: “Je ziet de dingen wel, maar je neemt ze niet echt waar.” Wij probeerden in te spelen op die relatief eenvoudige deductie, die toch vrij sterk aanwezig is in de Holmesverhalen. Dus verspreidden we aanwijzingen doorheen het hele verhaal.’

De lezer is hierbij dus op een prettige manier gewaarschuwd: als je het verhaal een tweede en zelfs een derde keer leest, ga je nog meer aanwijzingen vinden en er nog meer plezier aan beleven.

Want daarin ligt de kracht van hun verhaal. ‘De originaliteit van ons project ligt in de vorm: de behandeling van Sherlock Holmes van binnenuit, de backstage van zijn brein en de manier waarop hij te werk gaat’, vertelt Liéron daarover.

Synergie

Maar dat vereist wel een zeer nauwe samenwerking tussen scenarist en tekenaar die als het ware een beetje in elkaar moeten overvloeien. Dat bevestigt ook Liéron: ‘Deze constructie impliceerde een schrijfproces met vier handen. Omdat we vrienden zijn, stond het ego niet in de weg om elkaars ideeën in het verhaal op te nemen, er ontstond een synergie. Wat het geheel natuurlijk rijker maakte omdat het idee van de ene door de andere kon worden aangevuld en tot heel nieuwe perspectieven kon leiden. We bespraken zeer regelmatig, bijna dagelijks, de opbouw van de pagina’s, de dialogen en de manier waarop we ze gingen uitvoeren. We wisten waar we heen gingen, het verhaal was allang geschreven, maar we konden de dialogen en andere aanwijzingen gaandeweg uittekenen in het verhaal. Het was dus een constante uitwisseling tussen Benoit en mij over het scenario en het tekenwerk.’

Dat deze samenwerking geleid heeft tot een uniek project met veel lees- en zelfs speurplezier, dat laat geen twijfel. Lees het album en geniet! En als je de laatste pagina omgeslagen hebt, begin opnieuw!