Waarde van de schatten
Verloren schatten werden niet meegerekend. Zo stort de Zilveren Giraf (album: De Zilveren Giraf) onherroepelijk in een krater en Atlantis, volledig opgetrokken uit goud, verdwijnt bij de instorting van de grot die deze antieke stad verbergt. (album: De drietand van Neptunus).

De totale waarde van Jommekes vondsten bedraagt 1.405.052.998.624,64 euro.

Voor de minder kapitaalkrachtige mensen die het niet gewoon zijn om dit soort getallen te lezen: één biljoen vierhonderd en vijf miljard euro en nog wat kleingeld. Ongeveer anderhalf miljoen keer een miljoen euro. Voor de kenners: dat is ongeveer het BNP van Brazilië. Het is iets minder geld dan de 2 biljoen die Europa wil vrijmaken om de economie er weer bovenop te helpen na de coronacrisis. Om maar te zeggen: een behoorlijk bedrag.

Alles weggegeven
Naar eigen zeggen heeft Jommeke niets gehouden van al die rijkdommen en alles weggegeven aan de wezen en de hulpbehoevenden. Helaas voor hem hecht de fiscus hier in dit album helemaal geen geloof aan. De arme jongen moet dan ook 562 miljard achterstallige belastingen ophoesten. Voor de geïnteresseerden: het BNP van Zwitserland. Toch nog de moeite.

Jommeke heeft dat geld helemaal niet. Want hij liegt niet als hij zegt dat hij een groot deel van zijn schatten belangeloos heeft weggegeven. Maar om nu te zeggen dat de knaap volledig onbemiddeld is, is overdreven. Hier en daar houdt Jommeke wel eens een goudklompje of krijgt hij een beloning voor het verijdelen van een diefstal. Zo’n klompje goud lijkt niet veel, maar blijkt bij schatting al snel anderhalf miljoen euro waard. Zo houdt Jommeke aan schijnbaar bescheiden beloningen toch een mooie 9.866.121.895 euro over: het BNP van Brunei. Met zijn kleine 10 miljard staat Jommeke op de derde plaats in de lijst van de rijkste Belgen.

Hij neemt hierbij de plaats in van Albert Frère en laat de Hutsen, Van Thillo’s, Colruyts en Couckes ver achter zich.

Records
Jommeke beleeft zijn gloriedagen als schattenzoeker vooral in de jaren 80. De Loden Jaren 80 zijn gouden jaren voor hem. Vaak vindt hij tot 2 schatten per jaar en tijdens deze periode vestigt hij records die hij later niet meer zal evenaren.

De waardevolste schat bestaat uit twee rood-roze vulkanische edelstenen die gevonden werden in het hoofd van het afgodsbeeld Yacochaca in het Andesgebergte (1988: Het Yacochacabeeldje). Geschat op de waarde van robijn zijn ze volgens hun grootte 340 miljard waard. Niet voldoende om de Belgische staatsschuld van meer dan 500 miljard af te betalen.

De grootste schat die Jommeke ooit heeft gevonden is niet eenvoudig te bepalen. Hoogstwaarschijnlijk is het de zigeunerschat uit het album Het Boheems schommelpaard (1984) met een goudwaarde van 24 miljard euro. Het volume van de schat is moeilijk te bepalen omdat ze niet volledig in beeld komt en omdat de grootte van de schatten in de albums wel eens per prentje durft te veranderen. Maar het lijkt erop dat Filiberke gelijk heeft met zijn uitspraak: “Hemel! Wij hebben al veel schatten gezien, maar dit is toch wel de grootste!”

Al moeten we Filiberke niet altijd op zijn woord geloven. Het is niet de eerste keer dat hij een schat uitroept tot de allergrootste. En vaak heeft hij het gewoon mis als je ze vergelijkt met schatten uit vorige albums. Het kan liggen aan Filiberkes fantasie of aan een heel vroege vorm van jongdementie. In album Het zevende zwaard vinden hij en Jommeke 7 gouden rapen. Wanneer Filiberke de rapen naar buiten zeult, klaagt hij: “Ik wist niet dat goud zo zwaar was.” Moeilijk te geloven als je weet dat dit hun 32ste schat is.

Jaren 60
In het eerste album De jacht op een voetbal verijdelt Jommeke weliswaar de diefstal van een schat, maar het is geen schat die hij zelf gevonden heeft. Het is pas twee jaar later, in het album De schildpaddenschat (1961), dat hij effectief zijn eerste schat vindt. Zijn tweede schat, de zonnestenen uit De zonnemummie, is meteen goed voor een monsterrecord dat pas jaren later wordt gebroken: 16 miljard euro! Het toont meteen aan dat zeldzame edelstenen meer waard zijn dan goud. Technisch gezien werd de schat in de put (Diep in de put) ontdekt door Anatool, maar ze werd toch opgenomen in de lijst omdat Jommeke en co aanwezig waren bij de ontdekking. In die zin is de schat van de zeerover uit het gelijknamige album de grootste schat die Jommeke in de jaren 60 op eigen houtje ontdekt.

Jaren 70
In de jaren 60 vond Jommeke relatief kleine schatkisten en objecten. Het is pas vanaf de jaren 70 dat hij de typische, reusachtige bergen gestapeld goud en juwelen begint te vinden (Het geheim van Macu Ancapa, De verborgen tempel, De plank van Jan Haring). Ook stuit hij voor het eerst op natuurlijke goud- en kristaladers (Madam Pepermunt en De kristallen grot). Van deze laatste twee wordt niet de volledige waarde getoond, maar enkel het deel dat Jommeke aantoonbaar heeft behouden (net als in De witte bolhoed). In ieder geval valt zijn succes als schattenjager niet te ontkennen.

Jaren 80
De jaren 80 komen traag op gang met de vondst van een simpele piratenschatkist (De kaart van Wawa Wang). Maar vanaf 83 raakt Jommeke goed op dreef en vindt hij de ene schat na de andere. Heel vaak twee of zelfs drie schatten per jaar! In 1984 breekt hij voor het eerst zijn record uit 1962. De Boheemse zigeunerschat is maar liefst 24 miljard waard! (Het Boheems schommelpaard). En aan het einde van het decennium vestigt hij zijn tot op heden ongeëvenaarde record met twee gigantische robijnen ter waarde van 339 miljard euro. Dat is 1/4 van de waarde van alle schatten die hij ooit heeft gevonden. De Loden Jaren 80 blijken voor Jommeke De Gouden Jaren 80!

Jaren 90
In de jaren 90 doet Jommeke zijn allergrootste en allerbelangrijkste vondst: hij ontdekt de verzonken, mythische stad Atlantis! (De drietand van Neptunus). Los van de ongeëvenaarde archeologische ontdekking is deze antieke stad volledig opgetrokken uit goud. Helaas stort de grot die de stad bewaart onherroepelijk in. Jommeke houdt enkel een gouden beker over. Deze teleurstelling kan enkel gecompenseerd worden met een klassieke goudberg (Het probleem Jeff Klaxon). Maar verder lijken de gouden jaren 80 voorbij. Madam Pepermunt heeft nog wel ergens in haar erfenis een gezien (De vergeten mijn) en een onverwachte goudschat in de buurt van haar villa (De vurige inktvis), maar ondanks haar rijkdom staat zij niet echt bekend voor haar vrijgevigheid… De jaren 90 eindigen met de vondst van een klassieke piratenkoffer. In de jaren 60 was zoiets misschien nog indrukwekkend, maar nu lijkt deze magere vondst vooral een mager decennium aan te kondigen.

Jaren 00
Met slecht slechts vier vondsten lijken de hoogtijdagen van Jommeke als schattenzoeker aan het begin van de eenentwintigste eeuw voorbij te zijn. Bovendien is de grootste vondst – de parel uit De komkommerprinses – slechts 109 miljoen waard. Niets vergeleken met de miljardenvondsten uit de glorietijd.

Jaren 10
Ook het volgende decennium lijkt zwak te beginnen. Met het grootste dieptepunt in zijn carrière: in 2013 verlaagt Jommeke zich tot het gebruik van een metaaldetector en vindt een napoleontische muntschat die aangekocht wordt door een antiquair voor een schamele 1900 euro… Maar uiteindelijk slaagt Jommeke er toch in om elke twee jaar een schat te vinden. Bovendien is de oesterparelschat van Kirimbir maar liefst 192 miljard waard! De schattenzoeker lijkt zich herpakt te hebben. Toch heeft Jommeke nog een lange weg af te leggen als hij zijn records uit de jaren 80 wil evenaren. Afwachten wat de komende 300 albums brengen…