Zij, de veelbesproken debuutroman van schrijver, actrice, en film- en theatermaker Maaike Neuville, is een bijzondere roman over machtsverhoudingen waarbij de rol van dader en slachtoffer diffuus is. Het is een urgent verhaal over intimiteit, over grenzen die overschreden worden zelfs wanneer er wederzijdse instemming is, over het woord nemen en het vertrouwen vinden in de noodzaak van het vertellen van je eigen verhaal.

Recensenten prijzen de schrijfstijl als ‘groots in zijn schrijnende eenvoud‘ (Het Parool) en geschreven met ‘de sensibiliteit van een ervaren taalkunstenaar‘ (De Standaard). De Morgen vermeldt ook dat het boek niet alleen razend vlot leest, ‘alsof de woorden al lang lagen te sudderen‘, maar dat ook de ‘diepere betekenis‘ bij een tragere lezing naar voren komt. ‘Een bijzonder moedig boek,’ voegt de recensent in Humo daar nog aan toe.

Benieuwd naar deze roman? Lees hier al een eerste fragment!

 

Zij.

Zij.

De vingertoppen die ze in opgewarmde olie dipt. Ze begint bij de kruin, maakt kleine rondjes op haar schedel, geen plekje laat ze onberoerd, tot de wortels van haar donkerblonde haren blinken. De oren, het buigzame botweefsel, het zachte oorlelletje met het litteken van toen ze als vijfjarige van de smalle bankleuning met haar oor op de hoek van het glazen bijzettafeltje was gevallen omdat ze wilde, omdat ze kon, vliegen. Ze neemt nieuwe olie, glijdt met de vingertoppen langs de hals, waar de korte haren stoppen en de naakte huid begint, het drielandenpunt waar de kaak, de hals en het oor elkaar ontmoeten, de kaak steeds gespannen, ze weet niet waarom, hoe meer ze zich er druk over maakt, hoe meer de kaak zich spant. Meer olie, de schouders, dat punt op het schouderblad dat steeds zeurt omdat er te veel samenkomt, te veel pees, te veel spier, te veel ongezien verdriet, de linkerschouder die niet echt meer in de kom wil blijven, krak, ik vlieg, ik val. De warme olie over de borst, de ribben als hard zand waar de zee net van weggetrokken is, de borsten met de striemen die ze als jonge vrouw verafschuwde, nu zijn ze deel van haar, de ribbenkast splijt open, de ribben verlaten het borstbeen, zweven, ze volgt ze met haar vingertoppen, naar haar achterkant die ze niet ziet, nooit ziet, ze sluit haar ogen. Zij. Haar polsen die draaien en de vingers faciliteren die zich buigen, reiken naar de uitstekende schouderbladen, vermoeide vleugels, ze ademt in, er is iets wat stokt, ze reikt met alles, borsten, hart, sleutelbeen, naar voor, laat haar wijsvingers even flirten met haar wervels, de handen komen terug, glijden over de borst naar de schouders, de armen, gekend terrein, meer olie. De ellebogen, brug tussen boven en onder, ze gaat van brug naar brug, verbindt verbindingspunten met elkaar, smeert ze, zegt hallo en dank u dat jullie mij dragen, dank u dat jullie mij al jaren verdragen. De vingers, een voor een, de vingers die haar schrijven, die beschrijft ze nu, de knokkels, en ze vult de eeuwenoude groeven die haar mens maken met olie. Zij. De buik. Zij schrijft zij. De buik, die bol staat, ze weet niet waarom, ze houdt vocht vast, misschien omdat ze binnenkort zal gaan bloeden, hopelijk niet vanavond, ze neemt de buik die ze niet wil, die ze nooit gewild heeft, te veel vet, ze neemt hem in haar handen, zegt hallo, hallo buik die ik niet wil, de buik zwijgt, zwelt op. De moedervlek op haar onderrug, het harde bekken en de zachte zachte onderbuik, de stugge haartjes, ze moet ze weer knippen, ze moet zich nog scheren, straks, onder de douche, wanneer de olie de tijd heeft gekregen om door te dringen, diep door de heupbenen, de knieschijven, de schaamlippen, tot in de kern die ze niet kent, ze kan er enkel omheen cirkelen, de huid beschrijven, beroeren, waaronder alles stroomt. Tot aan de kleinste teen, ze duwt haar vingers tussen de tenen, spreidt ze, rekt vel op. Zij. De voetzolen. Ze slaken een zucht van opluchting. Telkens wanneer ze ’s avonds op moet, het podium op, bereidt ze haar lichaam voor, maakt ze het ontvankelijk, of wie weet, beschermt ze het, voegt een laagje toe zodat de meningen die ze altijd hoort, hoe stil het ook is in de zaal, net niet diep genoeg kunnen doordringen. Misschien is het dat wel wat ze doet. Zich indekken. Met olie. Ze is haar gezicht vergeten, glijdt over de beroerde lichaamsdelen, alles is nu één, naar boven, de stugge kaken, de wangen, het voorhoofd, de neus die ze van haar vader heeft. Zij. De ogen die zich sluiten. Ze maakt kommetjes van haar handen en legt die over haar oogleden. Het is 6.45 uur, het is pikdonker in de kleine badkamer en de stad weet nog niet hoe luid ze kan zijn.

 

 

Lees verder in:

Zij.

Welke nacht heeft zich ongemerkt kunnen plooien rondom alles wat ik doe zodat ik, als vrolijk opgevoede volwassen vrijgevochten vrouw, alsnog met strakke boeien in deze trein zit? De 39-jarige actrice Ada Peeters neemt de trein naar de stad waar ze die avond op het podium zal staan met een zelfgeschreven monoloog. Herinneringen aan de oudere theaterdocent met wie ze als studente een verhouding had, wellen ongewild in haar op. Het is zijn stad waar ze gaat spelen. Ook op het podium, terwijl ze oog in oog staat met de volle zaal, is er geen houden meer aan de razende vaart waarmee ... lees meer de diep weggestopte beelden van ontmoetingen met getrouwde mannen, leraren en andere figuren met autoriteit aan de oppervlakte komen. Na de voorstelling volgt een terugrit met een mysterieuze taxichauffeur die Ada nog dieper doet afdalen in het verleden dat ze nooit echt onder ogen heeft willen zien. Zij. is een urgente roman over intimiteit, over grenzen die overschreden worden zelfs wanneer er wederzijdse instemming is, over het woord nemen en het vertrouwen vinden in de noodzaak van het vertellen van je eigen verhaal.

€ 21,99

Maaike Neuville

Maaike Neuville (1983) is schrijver, film- en theatermaker en speelt in films en series in België en Nederland. Zo had ze onder andere een hoofdrol in de populaire serie Red Light. Ze schrijft en maakt theaterstukken over de schier eindeloze variaties aan mogelijkheden en onmogelijkheden in de liefde. In 2013 studeerde ze af als filmmaker, sindsdien maakt ze korte fictiefilms en filmgedichten. Ze is op haar best wanneer ze op het kruispunt staat van al deze disciplines. Zij. is haar debuutroman.