HAAT TEGENOVER AGENTEN

Ik heb een idiote haat tegenover agenten,’ bekende de Franse auteur Léo Malet (1909-1996) eens tijdens een interview, ‘ik ben nooit zo’n fan geweest van agenten en ik wilde een echt walgelijk personage creëren. Maar omdat ik er, zonder dat ik het wilde, een beetje van mezelf in stopte, kwam hij toch sympathieker over dan ik had gedacht.’

Malet schreef tientallen boeken, voornamelijk ‘policiers’ en ‘romans noirs’ onder diverse pseudoniemen, maar het is met zijn boeken rond de privédetective Nestor Burma dat hij beroemd werd. Niet het minst door de stripadaptaties die Jacques Tardi, Emmanuel Moynot, Nicolas Barral en François Ravard van zijn romans maakten.

Dat gebeurde haast toevallig, want Malet was absoluut geen stripfan. Maar toen hij in een uitstalraam het album De demon van de Eiffeltoren uit de serie Isabelle Avondrood zag liggen, was hij meteen verkocht. Hij contacteerde de auteur, Jacques Tardi, en een nieuwe stripheld was geboren.

20STE ARRONDISSEMENT

Jacques Tardi tekende en bewerkte zes Nestor Burma- verhalen, waaronder de klassiekers Sluiers over de Pont de Tolbiac en Heb je me als lijk gezien?, vooraleer hij de fakkel aan de collega’s doorgaf. Maar net als bij zijn andere legendarische stripreeks Isabelle Avondrood – waarvoor hij in 2023 nog een laatste album tekende, De baby van Buttes-Chaumont – wou hij nog één keer de morsige detective tot leven laten komen.

Tardi houdt ervan om Nestor Burma een zaak te laten oplossen die zich voornamelijk in een bepaalde wijk in Parijs afspeelt. Voor Herrie in Ménilmontant koos hij voor het 20ste arrondissement, de buurt waar hij zelf woont, maar die niet direct wordt bezocht door toeristen, met uitzondering van het daar gelegen kerkhof Père Lachaise.

Inspiratie haalde Tardi bij een van Malets onafgewerkte verhalen uit de Les Nouveaux Mystères de Paris-reeks.

ZWEETVOETEN

Een mooi opgedirkte, flamboyante dame komt Nestor Burma opzoeken in zijn kantoor Fiat Lux. Ze overhandigt hem een enveloppe, bekent dat ze haar man koelbloedig heeft vermoord en schiet zich vervolgens in Burma’s bureau door het hoofd.

Het is december 1957, de kerstperiode, en Burma heeft last van een enorme verkoudheid met gigantische niesbuiten. Slechts medicatie van de firma Manchol zou efficiënt werken. Niet geheel toevallig – of toch wel? – heet de dame die zelfmoord pleegde Manchol. Burma gaat op onderzoek, voornamelijk in de Parijse kroegen. Hij ontmoet er ‘de spons’ die meer weet over de familie Manchol. De indringende geur van zweetvoeten die ‘de spons’ verspreidt is niet het enige dat er stinkt aan de hele zaak.

Met Herrie in Ménilmontant beëindigt de nu 78-jarige Jacques Tardi zijn Nestor Burma-reeks in schoonheid. De groezelige sfeerschepping van het Parijs van de jaren ’50, de rake typering van de karakters, de geweldige dialogen … we zullen Tardi’s Nestor Burma missen.