De Amazone is het eerste stripalbum waarvoor je ook het scenario schreef. Werkte dat bevrijdend of voelde je toch een zekere druk?
Jérémy: Een werk waarbij je alle aspecten zelf in handen hebt, dat is de ultieme vrijheid. Voor mij was het eigenlijk een logische stap omdat ik begon met de reeks Barracuda te tekenen op basis van een uitgewerkt scenario van Jean Dufaux, waarvan hij de decoupages had gemaakt. Vervolgens werkte ik met Alejandro Jodorowsky als scenarist voor De Ridders van Heliopolis, zonder decoupages en minder gedetailleerd. Daarna schreef ik het scenario Layla voor Mika, wat een verrijkende ervaring was. Al die stappen leidden tot Vesper, wat zeer goed aanvoelt.

De druk komt er pas nu, met de verschijning van het album. Ik hoop dat elen het zullen apprecieren, zodat de uitgever me snel kan vertellen: ‘Oke, amuseer je nu maar verder.’

Er zijn al zoveel fantasyverhalen verschenen. Was het geen uitdaging om iets nieuws te verzinnen?
Inderdaad de markt wordt overspoeld door fantasyverhalen, maar dan eerder met een Tolkieneske inslag.

Mijn invloeden liggen elders. Een van mijn inspiratiebronnen was bijvoorbeeld de film Flesh & Blood van Paul Verhoeven. Een nieuwe visuele wereld scheppen is zoals een berg beklimmen: inspannend en plezierig. Als je een persoonlijk verhaal wil vertellen, moet je over de echte wereld vertellen zoals jij die ziet. In die imaginaire wereld moet de werkelijke wereld echoen.

Ik geef een voorbeeld. In het begin van De Amazone zijn er stammen, de Sorajis, die op zoek gaan naar een plek om te overleven nadat ze verdreven werden uit hun eigen land. Ze vragen asiel in het koninkrijk Sylvaestris aar worden daar onrechtvaardig  behandeld. Recent hebben landen als Frankrijk en Duitsland toegegeven dat ze de grote migrantenstroom van enkele jaren geleden niet goed hebben opgevangen.

De heldin Vesper is een sterk personage. Wat onderscheidt haar van andere heldinnen?
Ik wou een heldin in de hoofdrol want toen ik het verhaal begon te schrijven – in 2012 – werd mijn dochtertje geboren en met een vrouwelijk personage zou ze zichzelf meer kunnen identificeren.

Wat Vesper zo uniek maakt, werd eigenlijk ook door mijn dochter aangereikt. Toen we eens een man zonder arm passeerden, vroeg ze me hoe hij zo kon verder leven. Ik vertelde haar dat hij zijn talent met zijn andere ledematen moest leren ontwikkelen. Dat gebeurt ook bij Vesper. In het begin is ze een magier die dankzij de taal heel machtig is, tot haar tong wordt afgesneden en ze ‘normaal’ wordt. Ze moet voor zichzelf nieuwe talenten zien te ontwikkelen. En dat ‘nieuwe talent’ is Zarak.

Ja Zarak, wat een wonderlijk wezen!
Hij wordt geboren uit de tong van Vesper en is een kleine demon die zich kan transformeren in allerlei soorten wapens. Hij en Vesper zijn door hun gedachten verbonden en hij spreekt voor haar, maar niet altijd zoals zij het wil, want zij is ernstig, koppig en moedig, en hij… het tegenovergestelde. Het duo vormt een zeer origineel gegeven in dit universum. Grafisch baseerde ik Zarak op mijn kat en op een ifrit, een sort djinn uit de Arabische mythologie.