Voor Amélie O. (voluit Amélie O. de la Tourette) is de mode een vreemd sociologisch verschijnsel waarin vooral afgunst, creatieve kwelling, egoïsme, hysterie en obsessie welig tieren. In hilarische en soms snoeiharde bewoordingen heeft ze het niet alleen over de rotverwende kat van haar nonkel Karl L. en over de grote verdwijning van haar hitsige neef Martin M., maar ook en vooral over de mode als een zichzelf uithollend systeem dat ten dode opgeschreven is.
Amélie O. werd bekend met haar sekscolumns die ze bundelde in ‘Zaad op mijn huid’ (2004). Geen seks meer voor Madame tegenwoordig. In De vermaledijde mode gooit ze een aanzienlijke hoeveelheid knuppels in het Grote Hoenderhok van de luxekledingbranche, de Mode.
Amélie O. stelde haar boek voor in goed gezelschap. Benieuwd hoe dat verliep en wat mode-iconen Veronique Branquinho, Gerdi Esch en vele anderen vinden van het boek? Check hier het filmpje!
“Vrouwelijke modellen worden door mannelijke ontwerpers die zelf op mannen vallen, veeleer beschouwd als een engelensoort, als seksloze halfgodinnen, als levende schoonheidsobjecten, maar niet als vrouwen met een vagina, met schaamlippen en lichaamssappen.”
“Ik vraag mij af waarom winkeljuffrouwen soms zo pedant doen en zo neerbuigend, alsof ze met debielen te maken hebben.”
“Vraag ik u om te consuminderen? Ja, verdraaid. Koop met uw portefeuille én met uw geweten. Kies voor ontwerpers die ertoe doen, voor stukken die u binnen tien jaar nog week in de hartstreek zullen maken. Kies voor tweedehandse stukken. Kies voor vintage.”
“Als men de hipsters voor iets dankbaar mag zijn, uiteraard naast de herinvoering van de gin-tonic en het baardhaar, dan is het wel voor hun nieuwsgierige attitude tegenover kleren en mode in het algemeen.”
