In onze rubriek ‘De Schrijver Dicteert’ vuren we telkens tien snelle vragen af op enkele van onze auteurs. Zo leren we ze beter kennen. Aan het woord: Danny De Vos.
Levende man: Marnix Peeters. Dode man: Gerard Reve als hij de drank betaalt. Levende schrijfster: Sylvia Witteman. En de laatste, wegens ‘Wacht maar tot ik dood ben’: Annie MG Schmidt.
Doe deze vier dan maar allemaal tegelijk, topavond!
Een boek over Iggy Pop. In het Hongaars. Zonder foto’s.
Mijn hoofd. Waar ik de tekst daarna op papier zet maakt eigenlijk niet uit. De trein is wel leuk, of het terras van de Starbucks in Brussel Centraal. Daar kijk je vanop een soort balkon naar een onophoudelijke mensenstroom, fascinerend decor!
Raimund Gregorius uit Nachttrein naar Lissabon (Pascal Mercier). Echt gebeurd: ik stond ik een boekenwinkel wat te treuzelen toen een oude man me aansprak. Hij wees op dat boek en zei: ‘Dit moet ge lezen, ge gaat het heel goed vinden.’ Het volgende moment was hij verdwenen. Ik heb het gekocht en het werd het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb. Ik zou die man nog altijd willen bedanken maar: nooit meer teruggezien.
Extreem luid en ongelooflijk dichtbij (Jonathan Safran Foer). Plus nog een stuk of twintig andere natuurlijk. Een jongen uit het vijfde leerjaar zei deze morgen: een boek is goed als je het gevoel hebt dat je er zelf in meespeelt. Die boeken wil ik schrijven.
Vorige week in een klaslokaal op veertig kinderhanden. Iedereen wou een HAND-tekening.
We gingen eigenlijk voor de namen, de namen van het Oude Zuiden die zingen als oude tunes: swingend als Chattanooga, Opelousa, Bogalusa of Pascagoula, statig als Beaumont, Baton Rouge of Lafayette, exotisch als Cocodrie en ronduit bekend als Nashville alias Music City USA, Memphis, the home of the blues, en the big easy New Orleans – en tussen al die namen stroomt lazy de Mississippi, die zo oud en moe is dat hij ook Ole Man River wordt genoemd.
(uit Greatest Hits, PF Thomése. Geweldige auteur trouwens.)
DIT IS GEEN UITGANG
(uit American Psycho, Bret Easton Ellis)
Kardinaal Danneels. Titel: Het achterste van mijn tong.
Ryszard Kapuscinski. Hij was een kei in zijn Afrika-reportages maar na zijn dood werd hij beschuldigd van valsspelen: wat hij beschreef zou hij niet altijd zelf meegemaakt hebben. Als hij nu even wil terugkomen dan kan hij tenminste zichzelf verdedigen.
Danny De Vos is geboren met een pen in zijn mond. Na een klinkende overwinning in Juf Greta’s Grote Opstelwedstrijd bleef het vier decennia ondraaglijk stil. Vier kinderen later is er eindelijk de debuutroman ‘Hoe Napoleon zijn verjaardag vierde’.