Een zwaar toegetakelde man spoelt aan op een verlaten strand aan de Amerikaanse kust. Hij lijdt aan geheugenverlies. Veertig jaar geleden startte zo een reeks die tot de meest legendarische uit de wereld van het beeldverhaal behoort: XIII. Ondertussen werden er 28 albums in de hoofdserie gepubliceerd en 13 albums in de nevenserie XIII Mystery.

Om die veertig jaar te vieren verschijnt een speciaal veertiende Mystery-deel: Valstrikken en emoties, met zes kortverhalen getekend door onder andere Xavier, Jigounov en Henriet en hommages door onder andere Marini, Boucq en TaDuc. Heel bijzonder is dat de nu 84-jarige Jean Van Hamme, bedenker van de serie en grootmeester onder de scenaristen, de kortverhalen schreef. We zochten hem op midden in een verhuizing.

‘Ik heb me tijdens het schrijven van de kortverhalen erg goed geamuseerd.’

Ierland

Meneer Van Hamme, in die veertig jaar zullen er ongetwijfeld veel mooie momenten geweest zijn. Wat was voor u een van de mooiste?

Van Hamme: Ik zou durven zeggen dat elk moment dat ik met de serie bezig was, een mooi moment was, zeker vanaf de albums 4 en 5, toen de serie echt goed begon te lopen. Maar misschien was het mooiste moment wel toen ik zelf mijn cyclus van de serie beëindigde en we twee albums tegelijkertijd op de markt brachten: een – zoals de vorige – getekend door William Vance, en het andere getekend door Jean Giraud. Heel prettig omdat je ze allebei moest lezen om te begrijpen wie XIII nu werkelijk was. Een geweldige vondst trouwens van de hoofdredacteur Yves Schlirf om aan Giraud te vragen ook een album te tekenen. Het was meteen ook de eerste en enige keer dat ik op kosten van de uitgever samen met Giraud en onze echtgenotes een reisje mocht maken, naar Ierland, om de situatie beter te begrijpen en daar de sfeer op te snuiven.

Mystery 14 werd een album vol kortverhalen. Heb je, na de erg mooie bundeling Barmhartigheid die vorig jaar verscheen, de smaak te pakken om kortverhalen te schrijven?

Zoals je weet is de hoofdserie overgenomen door Yves Sente. En een volledig verhaal bedenken midden in die tweede cyclus, dat zou niet kunnen. Dus is het eigenlijk logisch dat ik ervoor gekozen heb om nevenpersonages te creëren en over elk van hen een verhaal te vertellen. Elk verhaal heeft een andere tekenaar die werd gekozen door de uitgever. Zo zou dit album niet in de weg staan van het verdere verloop van de avonturen die Sente had uitgestippeld, samen met tekenaar Youri Jigounov. Ik heb me tijdens het schrijven van die kortverhalen trouwens erg goed geamuseerd.

Tatoeage

Wat is het wezenlijk verschil in aanpak tussen een langer en een kortverhaal?

Ik hou wel van kortverhalen omdat je dan geen tijd moet verliezen om veel uitleg te geven. Het is een heel plezante oefening om een kortverhaal te verzinnen met een begin, een midden en een einde, dat, als dat mogelijk is, verrassend is. Als auteur heb ik die oefening al regelmatig gemaakt, het album Barmhartigheid en dit album waren de eerste oefeningen voor een stripalbum.

Welk van de zes verhalen heb je met het meeste plezier geschreven?

Dat hangt natuurlijk van de personages af. Ik heb het verhaal van de twee vrouwen heel graag geschreven, de twee vriendinnen waarbij de ene aan het zwembad ontdekt dat de andere een tatoeage op het sleutelbeen heeft en onderdeel uitmaakt van het complot. Ze weet dat er al een aantal handlangers van het complot zijn gearresteerd en dat er bij allemaal een Romeins cijfer op het sleutelbeen getatoeëerd is. Op enkele pagina’s keert hun verhouding zo brutaal en dramatisch om.

Knipogen

Ik vond het zelf mooi om te zien dat de auteur Mario Puzo een rol kreeg. Zijn die knipogen de kersen op de taart voor een auteur?

(Lacht.) Die verschijning van Mario Puzo in een van de verhalen is natuurlijk een grote knipoog naar de literatuurliefhebbers die het boek The Godfather hebben gelezen. Maar ook wie die verwijzing niet ziet, kan nog altijd van het verhaal genieten.

Heb je een favoriet nevenpersonage?

Euh … nee. Als ik een favoriet zou hebben, zou die een hoofdpersonage worden (lacht).

Ben je momenteel met nieuwe scenario’s bezig?

Nee, ik ben te oud om nog een nieuwe serie te beginnen, want anders zou ik ze toch binnen een paar jaar moeten beëindigen. In die veertig jaar is het stripverhaal heel erg geëvolueerd. Nu zie je heel veel adaptaties van romans of levensverhalen, zoals die van madame Curie, bijvoorbeeld. Maar verhalen over piloten of cowboys, die zijn verleden tijd. Mijn manier van werken is niet meer hedendaags. Ik ben 84 en ik breng nu voornamelijk mijn tijd door met het herlezen van romans.

En de verhuizing zal u ongetwijfeld ook bezig houden. Heel veel dank voor uw tijd.

Veel dank voor uw nieuwsgierigheid!