In april kwam de nieuwe gedichtenbundel van Andy Fierens uit, De trompetten van Toetanchamon, bevolkt door farao’s, chopstickcowboys en luid snurkende vaders. Deze bundel is niet onopgemerkt gebleven. Fierens’ poëzie kreeg al van verschillende recensenten vier sterren toebedeeld. 

In een recensie in Het Nieuwsblad stelt John Vervoort onomwonden dat de terugkeer van Andy Fierens ‘een zegen voor de poëzie‘ is. Hij is ook enthousiast over de manier waarop Fierens een luchtige schrijfstijl met serieuzere onderwerpen weet te verenigen: ‘Fierens slaagt erin om speelsheid en diepgang met elkaar te verbinden, bijvoorbeeld in het Antwerps dankgedicht voor bananen, waarin hij als een volleerde Van Ostaijen speelt met taal maar rake dingen zegt over de verwoestende werking van drugs.’ Hij gaf de bundel dan ook vier sterren.

Ook bij De Morgen werd de nieuwe bundel opgemerkt: ‘Terugkeer met panache van de ontembare Antwerpse podiumdichter Andy Fierens, met verzen die zowel donderen, bulderen als ronken. Er valt veel te lachen, ja, maar er is ook kwetsbaarheid en ontroering.’

Op Cutting Edge kreeg Andy Fierens eveneens vier sterren. ‘Tussen de grappen en absurde taferelen door maakt Andy Fierens ons warempel week,’ schrijft recensent Gert Vanlerberghe, ‘iets dat wat ons betreft nog vaker mocht gebeuren. En zo is dit een diverse poëziebundel geworden die je in huis moet halen.’ Ook hij merkte de wisselwerking tussen lichte en zware onderwerpen op: ‘De dood en het leven spelen haasje over in De trompetten van Toetanchamon van Andy Fierens. Toch kunnen we dankzij de gulle dosis humor alleen maar schuddebuiken van het lachen tijdens deze poëtische danse macabre.’