Blueberry, Chick Bill, Comanche, Lucky Luke, Durango, De Blauwbloezen, Jerry Spring, Buddy Longway, Yakari, Undertaker … Je moet over a fistful of guts beschikken om je als scenarist nog aan een westernstrip te wagen en je te meten met de klassiekers in het genre. De Franse scenarioschrijver Philippe Pelaez – bekend van onder andere De Bultenaar van Montfaucon en Bloedwijn – nam de uitdaging aan en schreef de tetralogie Six, vier albums waarbij je tijdens het lezen op het puntje van je stoel gaat zitten. ‘En de lezer zal van de ene verrassing in de andere vallen’, belooft hij bovendien.

De mythe van de cowboy

Philippe, ik heb genoten van Het bloedbad van Tanque Verde, het eerste deel van Six, en ik kan haast niet wachten om het tweede deel te lezen. Maar waarom een scenario voor een western? Er zijn er al zoveel!

Philippe Pelaez: Ik heb altijd al een western willen schrijven, maar ik wachtte op het juiste moment. Toen we klaar waren met Een stukje spinazietaart, uitgegeven door Casterman, vroeg tekenaar Javier Casado me of ik een western voor hem wilde schrijven. En omdat uitgeverij Dargaud met ons wilde samenwerken, boden we hen als eerste dit verhaal aan. Ze waren meteen enthousiast.

Was het niet moeilijk om in het westerngenre nog een origineel thema te vinden?

Westerns zijn inderdaad al jaren erg populair in de stripwereld. Als docent Engels en film heb ik van kinds af aan westerns ‘verslonden’ en vele tientallen films gezien. In dit verhaal wilde ik de mythe van de cowboy en de ‘westerling’ desacraliseren door niet één held op te voeren, maar meerdere volledig barokke personages: een 14-jarige eenogige jongen, een 17-jarige prostituee, een deserteur, een weggelopen slaaf, een afvallige indiaan en een uit het ambt ontzette non. Het verhaal is een queeste geworden, een soort roadmovie waarin de personages zullen evolueren.

Deadwood

Wat was het basisidee voor de serie?

Een eenogige jongen, overlevende van een bloedbad, wordt geadopteerd door een rijke landeigenaar die een zeer verwarde man blijkt te zijn. Ik wilde dat deze jongen mensen zou ontmoeten die net zo gekweld waren als hij, elk met een zwaar verleden. Zelfs met een zware schuld op hun schouders.

Op een bepaalde manier deed het verhaal me aan de televisieserie Deadwood denken. Een samenleving in het Wilde Westen die zich begint te vormen en beheerst wordt door het recht van de sterkste. Is dat ook de samenleving die je wilde beschrijven?

Ik heb de serie niet gezien, maar inderdaad, ons verhaal beschrijft die maatschappij, ongelijk, onrechtvaardig, gewelddadig. Eigenlijk ben ik trouwens van mening dat de ‘western’ als zodanig niet bestaat, dat die slechts een uitvinding is van de literatuur en de film.

Je vertelt het leven van zes interessante personages. Heb je toch een favoriet?

Quintus Jones! Hoewel ik alle anderen ook leuk vind. Maar naarmate het schrijven vordert, is er altijd een personage voor wie je wat meer genegenheid hebt.

Een vriend

Had je bepaalde types personages voor ogen toen je je belangrijkste karakters begon uit te schrijven? Moesten ze aan bepaalde eigenschappen voldoen?

Als scenarist probeer je al in grote lijnen je personages te definiëren. De ene is bijvoorbeeld rustig, beheerst en niet erg spraakzaam (dat is de indiaan met de onuitspreekbare naam die iedereen voor het gemak ‘Tchitchi’ noemt), de andere is meer een branieschopper die nergens bang voor is (de deserteur Quintus Jones). Maar omdat ik een verhaal nooit op voorhand tot in de details uitschrijf – het zich onder mijn pen moet ontwikkelen – evolueren de personages in richtingen die ik zelf niet noodzakelijk voorzien had. Daar beleef ik het meeste plezier aan en zo probeer ik specifieke types te vermijden.

Javier Casado tekent het Wilde Westen alsof hij er geboren is.

Ik werk al een tijdje samen met Javi, sinds 2017 om precies te zijn. Hij is een vriend geworden. We kunnen perfect met elkaar opschieten, omdat we allebei weten hoe de ander denkt en werkt. Dat zie je in zijn tekeningen en dat is heel, heel fijn!

Hoe probeerde je aan beeldmateriaal te komen?

Ik heb heel veel films – meer dan 3000 dvd’s en blu-rays – in mijn bezit, waaronder een mooie collectie westerns. Ik denk dat alles wat ik heb gelezen of gezien over het onderwerp onbewust in mijn schrijven opduikt. Soms een beetje John Ford, soms een vleugje Anthony Mann, dan weer Sergio Leone of Clint Eastwood, enzovoort. We worden altijd beïnvloed door wat we gelezen of gezien hebben…