Aan de voet van de Langdon Cliffs is gebaseerd op waargebeurde feiten. Wat sprak jou zo aan, aan deze historie?

Ik vond het vooral een erg schrijnend verhaal. Een man pleegt zelfmoord door in het bijzijn van getuigen van de kliffen te springen. De politie wordt gealarmeerd en vindt dan niet alleen het lichaam van de zelfmoordenaar terug, maar ook nog twee andere stoffelijke overschotten, bij wie dan ook nog eens twee plastic zakjes met gecremeerde resten worden aangetroffen. Dat is geen alledaags gegeven, zeker niet toen vast kwam te staan dat het om vier leden van dezelfde familie ging: een tweelingbroer en -zus en hun ouders. In het krantenartikel dat over deze gebeurtenis berichtte, bleek het te gaan over familieleden die de laatste jaren een erg teruggetrokken bestaan hadden geleid, zich doelbewust hadden geïsoleerd. Was hun dood een ongeval, of hun eigen keuze? Het portret dat in het artikel geschilderd werd, getuigde van zoveel eenzaamheid dat ik erdoor werd aangegrepen, en niet anders meer kon dan op zoek te gaan naar de redenen die tot dit drama hadden geleid.

Hoe ging de reconstructie van het verhaal in zijn werk? Heb je veel research gedaan?

Voor alle duidelijkheid: Aan de voet van de Langdon Cliffs is geen non-fictie, het is een roman, maar wel een roman die op een aantal feiten berust. Ik ben er niet van uitgegaan dat wat door de media werd onthuld automatisch de ware toedracht was. Opdat de constructie op stevige pijlers zou steunen heb ik de feiten die ik vermeld in het boek zorgvuldig gecontroleerd. Dat duurde zowat zes maanden, waarna ik begon te schrijven.

Je schuwt geen taboes in je boeken: probeer je bewust deze conversaties aan te gaan? Waarom wel/niet?

Ik zoek zulke onderwerpen niet op, maar als ze zich aandienen ga ik ze niet uit de weg. Ik kan alleen maar schrijven over iets dat me raakt. Eenmaal getroffen door een onderwerp, laat het me niet meer los, moet ik erover schrijven, dan bestaat er geen enkel taboe meer.

 Welk gebaseerd-op-ware-feiten-boek had je zelf wel willen schrijven?

 Ik zou De Bijbel kunnen noemen, maar houd het bij Dora Bruder van Patrick Modiano.

Geen gebrek aan inspiratie in deze turbulente tijden? Over welke recente gebeurtenis/fenomeen zullen talloze boeken geschreven worden?

 Over het menselijk tekort in al deze narigheid.

Welk boek zou iedereen gelezen moeten hebben?

 Ik zou nogmaals De Bijbel kunnen noemen, maar houd het bij In Europa van Geert Mak.

Welk advies zou je je jongere zelf willen geven?

 ‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.’

Wat is je favoriete woord?

Misschien: omdat het twijfel zaait, zekerheden afbreekt, zodat een nieuw inzicht ontstaat, misschien.

Ben je al bezig met een volgend boek?

Ik zit in de voorbereidende fase, waarin de structuur ontstaat, ideeën rijpen en op hun levensvatbaarheid worden getoetst.

Titel: Te midden van boterbloemen

Motto: ‘De kindertijd, aldus de Children’s Encyclopaedia, is een tijd van onschuldig plezier

die dient te worden doorgebracht in de weiden te midden van boterbloemen en

konijntjes of bij de haard, verdiept in een sprookjesboek.’

(J.M. Coetzee – Jongensjaren).

 

Lees meer en ontdek meteen hoe je het boek in huis kan halen: