Toen de Franse stripauteur Robin Recht begin vorig jaar zijn hommagealbum Vaarwel Aaricia op de markt bracht, zette dat al meteen een zeer hoge kwaliteitsnorm voor de nieuwe afgeleide serie Thorgal Saga. Met Wendigo verschijnt er een tweede album in de serie en Thorgal-lezers mogen gerust zijn, ook tekenaar Corentin Rouge en scenarist Fred Duval halen die norm.

In de Thorgal-cyclus verovert Wendigo zich een plaats in de reeks nadat Thorgal, Aaricia en Jolan terugkeren van het land Qâ en huiswaarts varen. Na een aanval van een zeemonster stranden ze op de kust van het latere Noord-Amerika en raken betrokken bij een volkerenstrijd tussen het Watervolk en het Bosvolk. De wrede super- demon Wendigo lijkt daarbij de scherprechter. Om de zwangere, gewonde Aaricia te kunnen redden, zal Thorgal actie moeten ondernemen. Hij moet op zoek naar de Levensboom, en van het hout een pijl snijden die Wendigo dodelijk kan treffen.

‘Corentin tekende al een hele tijd Thorgal voor zichzelf’

Thorgals zwarte tuniek

Fred Duval, je hebt al prachtige scenario’s geschreven voor series als Uur U en Renaissance en het Vrije Vlucht-tweeluik Zwarte Waterlelies, maar als je de opdracht krijgt om een Thorgal Saga te schrijven, begint je hart toch iets sneller te slaan, neem ik aan. Hoe kwam die samenwerking tot stand?

Fred Duval: Het was Corentin Rouge die mijn naam voorstelde aan uitgeverij Le Lombard. Hij was geselecteerd om een ‘Saga’ te maken en hij herinnerde zich onze mooie samenwerking voor XIII Mystery. Hij belde me op en binnen een paar minuten hadden we de periode en het onderwerp van onze Saga bepaald.

Je had inderdaad al samengewerkt met Corentin Rouge voor Calvin Wax, het tiende deel uit de serie XIII Mystery. Wat trekt je in zijn stijl aan?

Corentin behoort tot de nieuwe generatie virtuoze striptekenaars die een bepaald idee van realisme, of in ieder geval van een gestructureerde tekening, combineren met een filmisch vertelgevoel. Hij stopt veel energie in zijn lijnvoering, waarbij hij een balans weet te vinden tussen sterk gestructureerde composities en een lijnvoering die alleen het essentiële benadrukt. Daardoor creëert hij een heel persoonlijke stijl die onmiddellijk herkenbaar is. Ik heb genoten van zijn one-shot Juarez, ik heb met plezier de serie Rio gevolgd en ik vond het album Sangoma geweldig.

Wat heeft je het meest verbaasd in zijn tekeningen voor Thorgal?

Corentin vertelde me vanaf het begin over Thorgals zwarte tuniek, zoals die van boogschutters, een outfit die Thorgal draagt in onze geliefkoosde albums. Hij heeft zich het personage ongelooflijk snel eigen gemaakt, ik vermoed zelfs dat hij Thorgal al een hele tijd voor zichzelf tekende. Toen we samen aan Calvin Wax uit de XIII Mystery-serie werkten, was Corentin erg gemotiveerd en leverde hij fantastisch werk, maar toen hij met me over Thorgal sprak, voelde ik meteen dat hij een veel sterkere band had met dit personage en zijn wereld. Het is een band die teruggaat tot zijn kindertijd.

Een late fan

Als je zo’n opdracht aanvaardt, moet je de wereld van Thorgal goed kennen. Sinds wanneer ben je fan van de serie?

Zo als ik al schreef in de korte inleidende tekst bij het album, ben ik een vrij recente ‘Thorgalofiel’. Zowat dertig jaar geleden las en genoot ik van een paar albums, maar ik verzamelde niet de hele serie zoals ik destijds wel deed met Corto Maltese of Blueberry. Toen ik begon met het schrijven van strips, waren de scenario’s van XIII en Largo Winch ongelooflijk rijke bronnen voor mij, net als de eerste albums van de serie Aquablue, en alles wat scenarist Tome had geschreven. Thorgal had ik toen nog niet ‘bestudeerd’

Wanneer kwam dan de ommezwaai?

Zo’n vijftien jaar geleden kocht ik een integrale van de Qâ-cyclus, die ik verslond, en toen ik aan XIII werkte, besefte ik dat ik nog niet alles van Van Hamme had gelezen. Dus begon ik aan de volledige Thorgal. Na het lezen werd ze mijn favoriete Van Hamme-serie. Ik ontdekte Rosiński’s vertelkracht met beelden, en dat heeft mijn werk de afgelopen vijftien jaar beïnvloed.

Is de druk bij een opdracht als deze dan niet groter?

Om eerlijk te zijn, nee. Nu het album op het punt staat te verschijnen, begin ik pas te beseffen dat het een heel bijzondere uitgave zal worden, maar tijdens het schrijven ervan deed ik mijn ding zoals gewoonlijk.

Het land Qâ

Hoe ben je aan dit verhaal begonnen? Wat lag er aan de basis?

Het land Qâ. Vanaf het eerste telefoongesprek hadden Corentin en ik het al over deze cyclus. Corentin wilde graag de precolumbiaanse volkeren van Noord-Amerika tekenen en ik weet toevallig veel over dat onderwerp en bezit genoeg documentatie. We konden dus heel snel van start gaan!

Naast Thorgal komen er een aantal opmerkelijke karakters in het verhaal – Tonnerre, Birkäa, Alapi, Otinga … – wie is je favoriet en waarom?

Tonnerre en Alapi zijn personages die ik graag tot leven liet komen. Ik liet ze rennen door de bossen en ik liet ze vechten. Ze vertegenwoordigen de jeugd die wordt bedreigd door gebeurtenissen die buiten hen liggen, zoals de komst van de westerse veroveraars die een paar eeuwen later hun god en hun manier van leven zouden opdringen… Wendigo is geen compleet duister verhaal, maar ik wilde zeker ook niet te braaf zijn door personages te beschrijven die in harmonie leven met de natuur en voor wie het leven niks dan zoetigheid is. We weten allemaal wat er gebeurd is met de indianenvolken, en Thorgal heeft niet de macht om de loop van de geschiedenis te veranderen. Maar Thorgal helpt wel om een wapenstilstand voor een paar decennia tot stand te brengen …

Trots

Heb je trouwens raad gevraagd aan een van de andere Thorgal-auteurs?

Nee, in tegenstelling tot XIII Mystery, een serie die Jean Van Hamme samen met Yves Schlirf bewaakt, werd Thorgal geredigeerd door uitgever Mathias Vincent, die de reeks bij Le Lombard onder zijn hoede heeft.

Heb je achteraf nog commentaar van hen gekregen?

Op dit moment nog niet, maar ik ben natuurlijk wel nieuwsgierig naar hun mening. Wait and see.

Welk gevoel overheerst er nu het album klaar is?

Trots dat we alles hebben gedaan wat we konden en de uitdaging aangingen zonder onszelf te verloochenen. We hebben geprobeerd de geest van de serie te respecteren, de samenhang van de relaties tussen de personages, en tegelijkertijd onze mening te geven over de wereld van vandaag, onze relatie met de natuur, het heilige en het spirituele.