Blauwbaard – de duistere kant

‘Blauwbaard is altijd mijn favoriet sprookje geweest. Ik vond het fascinerend en betoverend om te lezen, maar was het tegelijk ook niet eens met de visie van Jacques Perrault. Die was niet eerlijk. Want wie is Blauwbaard? Hij is een man met een geheim en daar is niets op tegen. Integendeel, er is niets zo nobel als een geheim bewaren. Natuurlijk gaat Blauwbaard daarin te ver omdat hij met pijn en dood speelt. Wat ik zeker onrechtvaardig vond: volgens Perrault hebben vrouwen geen macht. Blauwbaard is een fascinerende man, dus wou ik daar een fascinerende vrouw tegenover zetten: Saturnine.’ – Amélie Nothomb In een overvol Parijs waar er een tekort is aan woongelegenheid, is het een buitenkans voor de jonge lerares Saturnine als ze een ruim appartement vindt in een van de mooie wijken van de stad. Ze wordt door de eigenaar don Elemirio Nibal y Milcar uitgekozen uit vele kandidaten. Maar aan haar verblijf is er een voorwaarde verbonden. Ze mag de donkere kamer, waar de excentrieke huisbaas zijn foto’s ontwikkelt, niet betreden. Er hangt nog een ander, dieper mysterie boven het appartement. De vorige huurders, acht mooie jonge vrouwen, hebben een verhouding gehad met don Elemirio en zijn allemaal verdwenen. Toch raakt Saturnine geboeid door de man die houdt van eieren en van goud. Het spel van aantrekken en afstoten kan beginnen. In haar werk zoekt de Belgische bestsellerauteur Amélie Nothomb veelal de duistere kant van de menselijke geest op. De jonge Franse illustrator Camille Benyamina slaagt erin de zowel feeërieke als dreigende sfeer van het literaire meesterwerk om te zetten in een krachtige, aangrijpende graphic novel.

Ik ben hun stilte  – Whodunit

Een van de meest interessante stripauteurs van de laatste jaren moet ongetwijfeld de in 1979 geboren Spaanse tekenaar Jordi Lafebre zijn. Hij weet als geen ander de warme nostalgie en de jeugdige verwondering van Zidrous verrukkelijke scenario’s voor de serie Mooie zomers te verbeelden, maar verraste enkele jaren geleden ook met zijn eigen bitterzoet verhaal Ondanks alles. Dat album ontvouwt zich als een mozaïek van vele gevoelens die een mensenleven bepalen. Ook Lafebres nieuwe eigen album Ik ben hun stilte leest als een puzzel. Eva Rojas is zelf psychiater maar gaat op consultatie bij haar Barcelonese collega doctor LLull. Haar verhaal is dan ook niet min. Op vraag van een patiënte werd ze uitgenodigd op het buitenverblijf van de puissant rijke familie Monturó, die een fortuin vergaarde dankzij de wijnbouw en -verkoop. De grootmoeder – die nog altijd leeft – wil haar testament voorlezen en elk familielid mag een adviseur meebrengen. Eigenzinnig, brutaal, maar met een scherp doorzicht in de menselijke psyche is die familiebijeenkomst voor Eva als een uitnodigend tochtje op een gewaagde rollercoaster. Want de familie heeft vele geheimen, waarbij er sommige tot het Spaanse Franco-regime teruggaan, en corruptie en machtsmisbruik lijken de belangrijkste drijfveren van de Monturo’s. De pretparkfun stopt echter wanneer Eva een lijk vindt. Een van de beschuldigden is zijzelf. Zij vertelt haar verhaal aan dr. Llull. Als een zelfanalyse. Als een whodunit.

De marathon van de eeuw – Te veel appels

In 1904 werden de derde Olympische Spelen georganiseerd, in Saint-Louis, en het Amerikaans olympisch comité was al van bij de aanvang duidelijk: die Spelen moesten die van Amerika worden. Waar de Amerikanen ook in slaagden, omdat slechts een op de vijf kandidaten uit een niet-Amerikaans land kwam en behalve Amerika slechts elf landen zich inschreven. De Olympische Spelen in Saint-Louis zouden de geschiedenis ingaan als die waarbij voor het eerst gouden, zilveren en bronzen medailles werden uitgereikt en voor het eerst Afrikaanse atleten deelnamen, maar het waren toch vooral de Spelen van de meest avontuurlijke en absurde marathon ooit. Het was bloedheet, heel stoffig en er stonden bijna geen watervoorzieningen langs de kant van de weg, wat de marathon extreem gevaarlijk maakte. Elke editie van de Spelen kent legendarische verhalen, eigen helden, maar de deelnemers aan die marathon van 1904 overstegen elke mythe. Je had de Cubaanse postbode Andarin Carvajal die zich geen sportkledij kon veroorloven en zijn broekspijpen dan maar afknipte op shortmaat. Ondanks het feit dat hij onderweg regelmatig stopte om een praatje te slaan met het publiek en hevige buikkrampen kreeg omdat hij veel appels at tijdens het lopen, zou hij heel verdienstelijk eindigen. Er was de in Engeland geboren Thomas Hicks, de man die als kind gezworen had nooit meer tweede te eindigen. Hij kreeg tijdens de wedstrijd strychnine met brandy toegediend en werd letterlijk door zijn trainers over de eindmeet gesleept. Ook hij eindigde heel hoog. En er was bijvoorbeeld ook Fred Lorz. Die werd onderweg gewoon door een auto opgepikt, en toen die panne kreeg, besloot hij alsnog de marathon uit te lopen. Met een zeer gunstig resultaat. Kid Toussaint, die we kennen van Animal Jack en Magic 7, verwerkte de vele verhalen rond de marathon van 1904 tot een levendig scenario. Munuera, tekenaar van Bartleby, A Christmas Carol en De Campbells, maakte van elke tekening een feest voor het oog.

Barmhartigheid –  Zeven Van Hamme- miniatuurtjes

Nu de ondertussen 84-jarige meester-scenarist Jean Van Hamme zijn grote reeksen XIII, Largo Winch, Thorgal aan collega’s scenaristen heeft overgedragen, is er tijd vrij voor projecten die hij nog leuk of uitdagend vindt. Het schrijven van een verhaal dat zich voor de tijd van Blake en Mortimer afspeelde bijvoorbeeld, De U-straal, of een Blake en Mortimer, De laatste zwaardvis, of een bundeling kortverhaaltjes in de serie XIII Mystery die in 2024 zal verschijnen. Of een aantal miniatuurtjes, zeven kortverhalen die getekend worden door diverse stripauteurs en gebundeld worden onder het overkoepelende thema Barmhartigheid. Draait het ene verhaal om pure actie – een vluchtende moordenaar die in een parachutistenclub terechtkomt – dan is het andere nabije sciencefiction – wat als een pil wordt verkocht die de tijd kan stilzetten – of gaat het om een koppelaarster tijdens de belle époque. Niet toevallig is een schrijver het hoofdpersonage in drie verhalen. Toch is ook hier de setting compleet anders: bij de ene is dat een gezellige huiskamer, bij de andere een klein eiland in de Atlantische Oceaan, bij de derde een grootstad. Zeven diverse locaties, zeven verschillende gevoelens, zeven andere sferen, prachtig in beeld gebracht door het kruim van de hedendaagse stripwereld: Emmanuel Bazin, Dominique Bertail, Djief, Christian Durieux, Ricard Efa, José Luis Munuera en Aimée de Jongh.

Lucas’ Wars – Hollywoodgeschiedenis

A long time ago in a galaxy far, far away… woonde een jongetje, George  Lucas genaamd. Hij was niet meteen een goede leerling, eerder introvert en rebels. Hij keek naar de televisieserie Flash Gordon, las de strips van ruimte agent Tommy Tomorrow en wilde slechts één ding: autopiloot worden. Maar een bijna fataal auto-ongeluk wegens te hoge snelheid deed hem besluiten op de universiteit film te gaan studeren. Hij werd nogal snel opgemerkt met zijn kortfilms en spoedig kwamen ook Steven Spielberg en Francis Ford Coppola in zijn leven. Vanaf dan werd Hollywoodgeschiedenis geschreven. Lucas’ Wars is een schitterende biopic die niet alleen het leven vertelt van een van de grootste filmmakers aller tijden, maar die vooral ook een inzicht geeft in de manier waarop het filmepos Star Wars tot stand kwam. Van de eerste ideeën en schetsen, tot de moeilijkheden om het project gefinancierd te krijgen, van de castings tot de ruzies tussen de acteurs, maar ook met de studiobonzen: de graphic novel vertelt het verhaal alsof je op de eerste rij in de cinemazaal zit. Ontzettend goed gedocumenteerd, helder getekend en meeslepend geschreven.

Ontzettend gedocumenteerd, helder getekend  en meeslepend geschreven.