Op zes december blaast het boek ‘De klas van meester Hugo‘ één kaarsje uit. Dat is toevallig ook de verjaardag van een zekere goedheilige man. Dus geven we jullie graag een extra cadeautje in de vorm van een verhaal dat niet in het boek staat: Het verhaal van Santa Lucia. Santa Lucia is een traditioneel feest dat in de Verenigde Staten, Italië, Nieuw-Zeeland, … wordt gevierd. Je kan dit feest vergelijken met Sinterklaas. Alleen is Santa Lucia een blinde blonde vrouw met een krans van kaarsen op haar hoofd en ze bezorgt op de nacht van 12 december cadeautjes aan de brave kinderen samen met haar ezel. 

Veel leesplezier!

Santa Lucia

“Help me eens naar de verhalentroon, lieve kinderen”, zei meester Hugo, “ik ben blind.” Chiara en Matìas springen recht, nemen elk een arm van meester Hugo vast en leiden hem naar de verhalentroon. “Dank je”, glimlacht meester Hugo.

“Vandaag is het nog eens mijn beurt om te vertellen en ik doe dit niet als jullie meester, maar als Santa Lucia!”

Meester Hugo zet zijn kroon recht en begint aan zijn verhaal.

Heel lang geleden werd er een meisje geboren in het noorden van Italië. Het was een klein meisje met lange blonde haren en een parelwitte huid. Haar ouders noemde haar Lucia, dat ‘het licht’ betekent. Lucia werd blind geboren. Hoewel ze alles donker zag, straalde haar hart een wit licht uit.

Santa Lucia kon je herkennen aan haar spierwitte lange kleed en een groene krans met kaarsjes die telkens brandden. Voor de kinderen uit het dorp was het een mysterie hoe het kon dat deze kaarsjes altijd bleven branden.

Al van kindsbeen af wilde Lucia voor iedereen goed doen. Haar vader stierf toen ze nog erg jong was en haar moeder was ernstig ziek. Ze zorgde voor haar moeder tot haar dood en zwoor om altijd waar ze kon iedereen te helpen. Heel haar leven lang hielp ze mens en dier. Toen Santa Lucia op haar sterfbed lag en de kaarsjes op haar krans zachtjes uitdoofde, maakte ze met haar laatste krachten nog één wens. Ze wenste dat ze na haar dood het licht in haar hart nog kon doorgeven aan alle kinderen op de wereld.

Haar wens kwam uit. In de nacht van 12 op 13 december kwam Santa Lucia terug tot leven en reisde ze met haar ezel heel Noord-Italië rond. In elk huis dat ze tegenkwam, legde ze cadeautjes klaar voor de kinderen. Elk pakje vulde ze met haar eeuwige licht.

“Heb je pakjes voor ons bij Santa Lucia?” Vraagt Chiara aan de Santa Lucia die voor haar zit. “Wel,” begint Santa Lucia, “normaal kom ik pas de nacht op 12 december, dus vandaag heb ik er geen bij.”

De leerlingen kijken heel triest naar Lucia.

“Maar omdat jullie zo’n lieve kinderen zijn, maak ik in mijn ronde graag een omweg om jullie klas te bezoeken.”

Iedereen juicht! “Dank je wel, Santa Lucia!” roepen de leerlingen in koor.

Meester Hugo staat op. “Helpen jullie me even nog eens naar de deur, dan kan ik jullie meester weer halen.” Meester Hugo kleedt zich snel weer om in de hal en komt de klas weer binnen.

“Hebben jullie hoog bezoek gehad?” vraagt hij aan de klas.

“Ja, van Santa Lucia”, roept Maya. Ze komt ons cadeautjes brengen tijdens de nacht van 12 op 13 december”, vertelt Nesteros.

“Oh, dan moeten we zien dat we ook iets voor haar klaarleggen”, zegt meester Hugo.

Op 12 december hebben alle leerlingen uit de klas een cadeautje bij voor Santa Lucia. Ze leggen sinaasappelen, koekjes en hooi voor de ezel in het midden van de klascirkel. “Zo kan Santa Lucia en haar ezel er weer een hele nacht tegenaan”, knikt meester Hugo.

De volgende dag komen de kinderen druk babbelend de klas weer binnen. Amina die vooraan loopt, stopt abrupt en kijkt heel de klas rond.

“Santa Lucia is geweest!” Gilt ze van enthousiasme.

De hele klas juicht. Er staat voor elke leerling een bordje met panna cotta, een lekker zoet dessertje uit Noord-Italië, op het bureau van Meester Hugo. De klas ligt vol met leesboekjes, nieuwe kussens voor de klassencirkel en gezelschapspelletjes. Een hele voormiddag lang hebben de kinderen gespeeld en gelachen. Het is feest! Feest voor Santa Lucia!

Ontdek alle verhalen in: