In september 2022 werd Galaxa, de spinoff-serie van de Rode Ridder, met veel trommels en trompetten door Standaard Uitgeverij gelanceerd. Er lagen belangrijke troeven op tafel. Peter Van Gucht zou de scenario’s schrijven, Romano Molenaar was tekenaar en Shirow Di Rosso inkleurder. Standaard Uitgeverij zorgde voor de nodige materiële ondersteuning: een prachtige introductiebrochure voor de lezers, ondersteunend presentatiemateriaal voor de handel. De verwachtingen lagen hoog! Eindelijk zou de lezer meer weten over de voorgeschiedenis van de Fee van het licht.

‘Ik ga die eigenwijsheid van Galaxa missen’

En die verwachtingen werden ruimschoots ingelost, de scenario’s waren intrigerend en stuwden de avonturen van de jonge Galaxa met een rotvaart verder, het artwork was verbluffend, de inkleuring sfeervol. Elk album van de serie werd op gejuich onthaald door pers en publiek. En dan kwamen de verkoopcijfers binnen en die bleken onvoldoende te zijn om de serie leefbaar te houden. Er moest een spijtige beslissing genomen worden: na twee cycli van drie albums zou de serie worden stopgezet. Met het zesde album, Gevangen in waanzin, valt het doek over de eigen avonturen van Galaxa. Er is wel een dubbele troost: album 6 kent een heel sterk einde, een fee waardig, en we zullen binnenkort nog meer Galaxa zien in de avonturen van de Rode Ridder. Maar voor de makers van de serie, Peter Van Gucht en Romano Molenaar, was het nieuws een harde dobber.

Kwaliteit

Wat is jullie reactie op het stopzetten van de serie?

Peter Van Gucht: Ik zag het al een tijdje aankomen door de gemengde reacties van de mensen bij Standaard Uitgeverij. Ze waren heel enthousiast over het gepresteerde werk maar teleurgesteld over de verkoopcijfers.

Een uitgeverij is geen liefdadigheidsinstelling, dus gaat al wat verlieslatend is op de schop. Ik begrijp dat, al blijft het natuurlijk jammer. De stopzetting kwam – ondanks dat donkerbruine vermoeden – hard aan.

Dat was ook zo bij de verantwoordelijken bij de uitgeverij en de grafische ploeg. We hadden het allemaal graag anders gezien. Ik dacht altijd dat kwaliteit boven zou drijven, maar dat doen drollen ook. Zucht. Gelukkig kreeg deel 6 wél nog groen licht en zo wordt het eerste hoofdstuk mooi afgerond. Het verhaal leest nu als een short serie. Ik hoop echt dat er een box komt met die eerste zes delen. Die zou ik beschouwen als mijn levenswerk. Naar de hel met bescheidenheid! Ik ben hier erg trots op.

Romano Molenaar: Heel jammer, natuurlijk. Galaxa’s wereld werd steeds groter en dan wil je natuurlijk verder werken aan die wereld en al zijn bewoners. We waren goed op dreef en de verhaallijn werd ook steeds interessanter.

Groot hart

Wat onderscheidt volgens jullie Galaxa van andere series?

Van Gucht: Dat ze niet genoeg verkocht, haha. Nee, moeilijke vraag. Voor mij persoonlijk was er een groot verschil met de andere reeksen die ik van inhoud voorzie. (Met veel plezier, laat dat duidelijk zijn). Maar het was de eerste keer dat ik een eigen project van zo ongeveer nul mocht bedenken. Natuurlijk bestond het personage Galaxa al en moest ik vertrekken van wat er over haar bekend is, maar verder had ik carte blanche. Er was heel veel ruimte voor interpretatie. Ik voelde mij als een kind in een speelgoedwinkel. Het werkte bijna bevrijdend. Smaakte naar meer …

Ik zou ook de kwaliteit van het grafisch werk kunnen aanhalen, want dat was van een verbluffend niveau. Dikke pluimen voor Romano Molenaar en Shirow Di Rosso. Een ijzersterk team, ik ben die mannen eeuwig dankbaar. Er zijn natuurlijk veel knappe strips met schitterende scenario’s en artwork, maar hier vormde de samenwerking toch een bijzonder mooie speerpunt.

Galaxa had ook geen andere pretentie dan een echte avonturenstrip te zijn. Met een flinke lading fantasy en drama – Vandersteen is nooit ver weg – maar toch geloofwaardig dankzij de stevige backstory. De vertelling primeerde, de beleving van de lezer ook. Ik hou altijd de gretigheid voor ogen waarmee ik als kind strips verslond. Al de rest is daar ondergeschikt aan.

En om het antwoord af te ronden … Als er al een onderscheid zou geweest zijn, was het blijkbaar niet genoeg om er een succesnummer van te maken.

Molenaar: Ik denk dat Galaxa als jonge vrouw lekker eigenwijs is maar ook wel van haar fouten leert. Ook de hulp en invloed van vrienden speelt bij haar een grote rol. Ze lijkt heel sterk aan de buitenkant, maar ze heeft een groot hart. Ook haar korte haar draagt bij aan haar karakter.

Branie

Wat was de tofste reactie die jullie zelf kregen op de serie?

Van Gucht: In het begin waren er wel een paar valse noten te horen, dat hoort erbij, weet ik uit ervaring. Mensen hebben een eigen idee over hoe de dingen moeten zijn. Zo was er wel wat te doen over het feit dat Galaxa kort haar had. Of over haar jongensachtige branie. En omdat de saga vertrok vanuit haar jeugd, was ze fysiek ook nog niet zo voluptueus als in de Rode Ridder-albums van Biddeloo. Letterlijk een mager beestje, dus. Maar dat vetlaagje moest nog komen. Zo mag ze op het einde van deel 6 eindelijk een afspraak maken met de kapper.

Gelukkig was het overgrote deel van de reacties zeer positief. Zowel vanuit de hoek van de Rode Ridder-fanbase – wat ik zeer belangrijk vind – als vanuit de media. Zelden zoveel lovende woorden gelezen, en dat album na album. Ze zeggen weleens: ‘Als je de slechte recensies niet wil geloven, moet je dat met de goeie ook niet doen’, maar daar ga ik mij nu eens niks van aantrekken. Ha!

Toen het bericht van de stopzetting de wereld ingestuurd werd, kwamen er veel ontgoochelde reacties, en ook dat was een pleister op de wonde.

En onlangs was er tijdens mijn signeersessie op het boekenfestival Boektopia een lezer die helemaal geen fan was van de Rode Ridder maar wel van Galaxa. Voor hem was dat een volledig nieuw personage. Hij was er gek op.

Ik heb daar trouwens evenveel Galaxa-albums mogen signeren als van Suske en Wiske.

En om af te ronden: er was ook iemand die zei dat Galaxa op zangeres en presentatrice Geena Lisa leek.

Molenaar: Het was een fris idee, hoorde ik vaak. Bijna sprankelend. Mede door het verhaal en Shirows kleurgebruik heeft de reeks de juiste snaar weten te raken bij veel fans.

Hecht team

Wat ga je het meest missen aan het werken aan de serie?

Van Gucht: Man, waar moet ik beginnen? Allereerst vind ik het doodzonde dat het verhaal hier al stopt. De backstory was helemaal uitgewerkt tot aan de dood van Galaxa en overspande haar jaren als Fee, vervolgens haar verbanning naar het rijk achter de toverspiegel, haar relatie met Johan … Goed voor tientallen albums vol spanning en sensatie. Gelukkig kan ik een deel van die story kwijt in de albums van Rode Ridder, en dat zal niet al te lang duren.

Ten tweede was schrijven aan elk Galaxa-album een feest. Als alles goed zit, schrijft zo’n verhaal zichzelf – of toch bijna, haha. Ook een teken dat het goed zat. Je voelt dat gewoon.

Dan is er de samenwerking met Romano en Shirow. Niks zo bevredigend voor een scenarist om zijn fantasieën op zo’n wonderlijke wijze tot leven te zien komen. Thanks, guys!

Molenaar: Natuurlijk ga ik de samenwerking missen met Peter en Shirow! We waren al vanaf het begin een hecht team met dezelfde visie voor deze titel. Maar ook de eigenwijsheid van Galaxa zal ik missen.

Van Gucht: Zeker ga ik Galaxa ook missen. Ik had veel sympathie voor haar. Niet dat ik denk dat we ooit vrienden zouden zijn. Daarvoor heb ik haar te veel het vuur aan de schenen gelegd, haar de vreselijkste trauma’s laten beleven. Soms haalt het schrijven van zo’n serie het slechtste in jezelf naar boven. Je moet een beetje een sadist zijn. Ik was altijd meer Bahaal dan Galaxa, vrees ik. Gelukkig komt ze zoals gezegd nog terug in de Rode Ridder, maar dat zal anders zijn. Daar vloeit ze uit de vingers van Fabio en zijn artistieke ziel interpreteert de dingen anders. Maar daarom niet minder mooi.

Het ga je goed, Laxy!