In Natuurlijk leidinggeven aan je hond grijpt wereldkampioen sledenhondenrennen Stefan Goris terug naar eenvoudige principes. Door zijn unieke aanpak, een mix van pragmatiek, down-to-earthness en oosterse filosofie à la Bruce Lee, is goed en natuurlijk leidinggeven en samenleven met jou hond of roedel niet zo ingewikkeld als het voor velen lijkt. Lees hier een fragment uit het boek!

“Prachtig hoe je dag in dag uit leidinggeeft op een natuurlijke manier door te zijn wie je écht bent. Dit verhaal is een absolute must-read voor iedereen die zijn eigen(wijze) weg wil bewandelen, met of zonder hond.” – Liesbeth Mouha, ex-profvolleybalster (Olympische Spelen 2008) en psychologe

---

Startschot

Je vindt aanzienlijk minder mushers in België dan in Scandinavië, dus de zoektocht naar kennis en naar goede coaches was een uitdaging. Als ik de beste wilde worden, moest ik alle kennis verzamelen die er voorhanden was. Ik had zoveel vragen, zoveel dingen om te leren: Hoe train je sledehonden? Waar koop je de beste honden? Wat eten zij? Wat zijn de do’s en don’ts in training en racing? Hoe moet ik alles betalen? Enzovoort.

Veel informatie kreeg ik door het lezen van boeken, maar ik besefte al snel dat deze boeken me niet de wereldtitel zouden opleveren. Auteurs spreken elkaar tegen en de helft is geschreven nonsens. Ik moest verder kijken. Ik las boeken uit heel andere domeinen: Hoe stel je een begroting op? Ik moest al die reizen en dieren wel kunnen betalen. Wat is écht leiderschap? Ik wilde mijn hondenteam leiden. Hoe ontwikkel ik teammanagement? Ik wilde dat mijn honden perfect zouden samenwerken. Welke voeding verkiezen topsporters? Mijn honden zouden ook topsporters worden. Hoe zat het met mijn persoonlijke ontwikkeling? Ik realiseerde me dat ik nog niet echt wist wie ik was.

Natuurlijk leerde ik niet alleen uit boeken. Ik heb ook met veel mensen gesproken. Ik reed helemaal naar Scandinavië op zoek naar praktijkkennis en mensen die mijn vragen konden beantwoorden. Na zoveel uren van zoeken naar de juiste manier van honden trainen, kwam ik tot het inzicht dat ik nooit dat ultieme hondengevoel zou vinden als ik enkel bleef luisteren naar andere mensen. Ik parafraseer bedrijfstrainer Stephen Covey’s woorden: ‘Het voelde aan alsof ik iemand anders’ ladder beklom en bovenaan doorhad dat deze ladder tegen de verkeerde muur stond.’

Ik had al duizend vragen gesteld op het moment dat de cruciaalste opdoemde. Ik moest mijn eigen ladder naar succes vinden. Op een bepaald moment leerde ik de juiste vragen aan mezelf te stellen en vond zo mijn eigen antwoorden.

Ik kwam er snel achter dat iedereen een ander probeerde te kopiëren, maar dan op een betere manier. Ik wilde geen andere mensen volgen, alleen omdat dit de enige manier was die ze kenden. Ik ondervroeg de mensen, stelde hun methodes ter discussie. Telkens als het niet goed voelde, probeerde ik mijn eigen ideeën uit. Omdat mijn droom duidelijk was, creëerde ik mijn eigen ‘geheime’ manieren. Het is niets bijzonders. Ik volg gewoon de simpele logica. Je hebt niet altijd een doctoraat nodig om je droom te verwezenlijken. Ik gebruikte mijn gezond verstand, datgene wat mijn ouders me leerden. Ik begon mijn eigen ding te doen, volgde mijn eigen noordster.

Stapje voor stapje veranderde ik mijn manier van denken en ontdekte een nieuwe methode. Een methode die er eigenlijk geen is, namelijk honden leiden op een natuurlijke manier zodat ze niet getraind hoeven te worden. Het blijkt de ultieme manier te zijn om een groep honden zich te leren gedragen als een gebalanceerde roedel.

Elke uitdaging die ik tegenkwam hielp me dichter bij mijn droom te komen. De boeken gaven me heel wat historische kennis, zodat ik in de goede richting kon starten. Door de ogen van mijn honden heb ik mezelf teruggevonden en begon ik de voordelen van de ultieme balans in mij te vinden. Bovendien kreeg ik hierdoor het nodige respect van mijn roedel. Door objectief te observeren kreeg ik inzicht in de werkelijke wereld van de hond. Zo kon ik de sterke en zwakke punten van elke individuele hond duiden.

Ik ontwikkelde een enorm roedelgevoel door van vele honden één groep te maken. Met vallen en opstaan leerde ik dat ik het spreekwoordelijke vuur niet meer achter de honden moest leggen, maar het vuur in hen diende aan te wakkeren. Ik moest hen inspireren. Ik moest hen laten groeien. Door mijn intuïtie te volgen ontwaakte het hondenmeesterschap in mij. Ik werd een Roedelcoach. Ik werd iemand die de honden door hun eigen groeiproces kon leiden en er daarna een hecht team van kon smeden. Én dit zonder de hele tijd de baas te moeten spelen. Niet veel later dreef de roedel zichzelf tot het uiterste en wonnen we het wereldkampioenschap sledehondenrennen. Dit met twee minuten voorsprong, terwijl de leidhonden al kwispelend over de eindstreep renden.

Onder luid applaus werden we omarmd, maar enkele jaloerse blikken schoten vuur. Hoe kan het dat ik zoveel sneller was dan al die anderen? We ondergingen een dopingcontrole om te controleren of we dit wel op een natuurlijke manier hadden afgelegd. Ik was er zeker van, maar het is fijn om het onomstotelijke bewijs voor te kunnen leggen. Ik geef grif toe dat ik genoot van mijn dagje roem. Langer heeft het niet geduurd. Een glaasje champagne? Dju, heel graag, maar ik moet eigenlijk over een uur al vertrekken, want morgen moet ik lesgeven.

Het feit dat de sledehondensport in België niet officieel erkend wordt als topsport, blijft me dus parten spelen. Een fulltime baan en weekendwerk zijn nodig om alles te kunnen betalen. De wereldtitel leverde me een kleine, goud gespoten medaille, een blok Zwitserse kaas uit het gastland en een zakje hondenworsten op. De jaren volgden elkaar op en mijn vrouw en ik kochten een huis dat gerenoveerd moest worden. Voor veel jonge koppels is dat al een hele boterham. We kregen ondertussen drie kinderen, die elk de nodige aandacht vragen. Ik schreef een jeugdboek en bleef de trainingen doorlopen.

Ik, die dacht dat mijn energie oneindig was, kwam al snel tot de conclusie dat alles kan leeglopen. Na de verbouwing en tijdens het wereldkampioenschap van 2020 moest ik mij even heroriënteren. Mijn droom was bereikt. Wat nu? Waar ligt mijn nieuwe droom? Kan ik alles blijven combineren of moet ik mijn passie opgeven? Natuurlijk is het gezin het allerbelangrijkste en zou ik zonder twijfel voor hen kiezen.

Na heel veel reflectiemomenten vonden wij als gezin, als roedel, onze nieuwe droom. Laten we een professioneel leven uitbouwen met onze sledehonden hier in België en als gezin daar samen de vruchten van plukken. Door de creatie van deze nieuwe job, kunnen we onze kinderen inspireren om altijd out of the box te denken. Hun dromen kunnen echt de avonturen van morgen zijn.

We richtten het bedrijf ‘Roedel Managers’ op met als doel mensen te helpen. Zowel mensen die problemen ervaren met hun hond, als bedrijven die hun mensen op een natuurlijke manier willen leren leidinggeven en communiceren. We geven teambuildings zowel aan professionelen als aan families, maar in een ander jasje. We proberen zo iedereen te inspireren om het steeds beter te doen.

Ik wil iets bereiken en niet gewoon vooruitgaan. Veel mensen hebben een afwachtende houding en moeten zich eerst goed voelen, voordat ze het vertrouwen vinden om ergens voor te gaan. Dat is niet hoe honden in het leven staan. Onze viervoeters leven in het nu. Als ze nog in het wild zouden leven, dan zouden ze eerst moeten gaan jagen voor ze zich goed kunnen voelen. We kunnen daar veel van leren. Namelijk: onderneem eerst actie en voel je daarna goed.

Bruce Lee vertelde eens tijdens een interview: ‘Je wilt niet alleen tegen het gezicht van de tegenstander meppen. Je wilt de achterkant van zijn schedel raken.’ Hiermee wilde hij zeggen dat als je iets doet, dat je het dan ook goed moet doen. Wil je met je hond op één lijn komen, word dan een natuurlijke leider, een Roedelcoach. Dat is het doel van dit boek. Begrijp me zeker niet verkeerd. Je moet geen zevenentachtig honden hebben om een roedel te kunnen vormen. Met één hond in jouw gezin vorm je er al een. Dus jij en/of je gezin zijn in de ogen van de viervoeter een roedel.

Voor ik mijn denk- en handelwijze voorstel, wil ik erop wijzen dat niemand de waarheid in pacht heeft, ook ik niet. Mijn manier van handelen is succesvol voor mij. Ik wil je inspireren om jouw eigen manier van aanpak succesvol te maken. Bekijk mijn boek als een kompas waarmee ik je bewustzijn wens te vergroten, om zo meer dan alleen een Roedelcoach te worden. Ik probeer jouw conventionele gewoonten te doorbreken om zo een gedragsverandering teweeg te brengen. Out of the box denken vraagt een open kijk. Dat zal je vast en zeker al aan de gekke inhoudstabel gezien hebben. Blijf dus lezen, want de puzzelstukjes die bij aanvang erg uiteenlopend overkomen, vallen later mooi in elkaar.

Ik zal eerst beginnen met uit te leggen hoe honden naar de wereld kijken om daarna de spiegel die zij ons voorhouden zonder schroom in te kijken. Het zal even kortstondig filosofisch worden zodat ik daarna kan verklaren waarom ik niet achter de hedendaagse principes van hondentraining sta. Ik zal precies duiden waar het schoentje knelt en uitleggen hoe ik een andere manier vond. Tegen dat je in het midden van het boek bent, begrijp je mijn denkkader en volgt natuurlijk de meer praktische kant van hoe jij een Roedelcoach kan worden. Ik stel daarom heel veel vragen in dit boek. Heel wat van mijn eigen vragen om jou mijn groeiproces aan te tonen.

Het is vooral de bedoeling om je te inspireren met de uitdagingen die ik moest aangaan om mijn droom waar te maken. Wat is er nodig om voor om het even welke droom te vechten? En voor de droom die daarop volgt? Om te begrijpen waarom ik bepaalde keuzes maakte, is het belangrijk te weten vanwaaruit mijn droom zich ontwikkelde. Wat waren mijn drijfveren om zover te gaan? Een hond hebben betekent niet langer dat het veel werk met zich meebrengt. Honden betekenen een absolute meerwaarde.

Ben jij klaar om natuurlijk leiding te geven?

3, 2, 1, START!

---

Bestel hier jouw exemplaar: